dinsdag 22 oktober 2013

Liefde is ... euh, euh, euh, ...

Wat is liefde? Een lastig vraagje.  Een behoorlijk confronterend vraagje.  Want voor dat antwoord gaan wij bij onszelf op zoek.  Omdat wij denken daar het antwoord te vinden.  Omdat wij hopen bij onszelf dat antwoord te kunnen vinden.  Wat is liefde? Een vraag dat ons tot stotteren en stamelen brengt.  Dat ons doet verstommen en verstillen.  Want een dergelijke vraag eist een diepzinnigheid.  Oppervlakkigheid moet vermeden worden.  Wij grijpen met beide handen naar onze haren.  Wij vervallen in nietszeggend gewauwel, rijkelijk aangevuld met euh’s, ooh’s en aah’s.
 
Wat is liefde? Een vraag, enkel gesteld bij gebrek aan of twijfel over.  Bij echte liefde zien wij onszelf als een verpersoonlijking van het antwoord.  Bij echte liefde stralen wij dat antwoord uit.  Het antwoord valt af te lezen van ons lichaam.  Ons volledige lichaam.  Dat volledige lichaam tintelt en blikkert.  Tintelende en blikkerende liefde.  Wanneer dan die vraag aan ons gesteld wordt, knipperen wij onbegrijpend met de ogen.  Wanneer die vraag gesteld wordt, vermoeden wij dat er storing zit op het veruitwendigen van dat antwoord.  Het tintelende en blikkerende doorstralen van dat antwoord lijkt blijkbaar niet te lukken.  Woorden moeten dat antwoord nodig aanvullen.  Woorden moeten het beeld versterken.  Dan komen wij terug op die euh’s, ooh’s en aah’s.
 
Wat is liefde? U hebt het al begrepen.  Deze vraag is bijna niet te beantwoorden.  Bij nood kan de televisie dan heel soms de oplossing aanreiken.  In ‘Alleen Elvis BlijftBestaan’ reikt Thomas Vanderveken een begin van antwoord aan.  Via een beeldfragment.  Blijkbaar vraagt liefde om beelden.  Niet om woorden.
 
Zijn gaste in dat praatprogramma, schrijfster Griet Op de Beeck, kiest een fragment uit de documentaire ‘Marina Abramovic – The artist is present’.  Voor haar performance The Artist is Present verblijft de artieste drie maanden lang zes dagen per week in het New Yorkse MoMA.  Bezoekers mogen tegenover haar plaatsnemen aan tafel.  Eén tafel, twee stoelen.  Eén artieste, één bezoeker.  Zij mogen elkaar aankijken.  Zonder enige beperking in tijd.  Ze mogen niet met elkaar spreken.  Zij mogen elkaar niet aanraken.  Dat was het uitgangspunt.
 
Dan, onaangekondigd en niet gepland, komt de ex van Marina Abramovic tegenover haar zitten.  Iets meer dan tien jaar waren zij een koppel.  Wat volgt, is van een adembenemende, ontroerende pracht.  Wat volgt, is heel misschien een antwoord op die vraag, waarmee ik dit stukje begon.  U moet het zien.  U moet het ervaren.
 
Ik wens u een warm en liefdevol kijkplezier.

Link:
Fragment 'Alleen Elvis Blijft Bestaan' - The artist is present.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten