De grootmoefti spreekt ...

Pagina drieëntwintig.  Weggeduwd in een klein hoekje van de krant, onderaan rechts.  Daar geplaatst alsof het de ruimte van een weggevallen advertentie moet invullen.  Ik heb dat kleine artikeltje opgemerkt.  Ik heb het zelfs gelezen.  Ik heb gemerkt dat het grote nieuws niet altijd voorpaginanieuws is.  Ik heb vastgesteld dat groot en baanbrekend nieuws ook weggeborgen kan zitten in een klein hoekje.

 

De grootmoefti van Saoedi-Arabië verklaart dat de islam elke vorm van terrorisme verbiedt.  Die grootmoefti is niet zomaar een mannetje.  Hij is één van de belangrijkste soennitische geleerden in de wereld.  In de functie van grootmoefti is hij raadgever van de regering.  Hij is de hoogste geestelijke leider van het land.  Dit is dus niet Jan met de pet.  Deze man spreekt met gezag.  Naar deze man wordt geluisterd.  Wat deze man zegt, heeft invloed.

 

Deze verklaring gaf hij niet tussen pot en pint.  Niet tussen de soep en de patatten.  Hij sprak op het hoogtepunt van de jaarlijkse bedevaart.  Op de berg Ararat.  Voor een publiek van anderhalf miljoen moslims.  Hij richtte zich niet tot een heel beperkt kringetje van intimi.  Wel tot een heel gevarieerd publiek.

 

Anderhalf miljoen gelovigen hebben die woorden in zich opgenomen.  Hebben die woorden opgenomen en laten bezinken.  Zij hebben gehoord dat de islam alle geweld en terreur veroordeelt.  Zij hebben gehoord dat de moslims hun liefde voor vrede en eenheid moeten tonen.  Die verhelderende en duidelijke boodschap hebben de gelovigen meegekregen.

 

Die ‘blijde boodschap’ ging verder.  Verder dan dat publiek van anderhalf miljoen gelovigen.  Die boodschap kwam tot ons via verschillende mediakanalen.  Ook wij hebben die boodschap gelezen.  Dat is goed.  Omdat het op die manier het soms oververhitte debat enigszins kan ontluchten.  Omdat het op die manier wat weerwerk kan bieden aan die grote schreeuwers.  Die grote schreeuwers, die al te vaak het debat gijzelen en zich bij het schreeuwen niet laten weerhouden door onvoldoende of geen kennis van koran en islam.  Die boodschap is goed omdat het al te gemakkelijke slogans ontkracht.

 

De grootmoefti gaat met zijn verklaring de strijd aan met dat door oogkleppen gehinderde clubje van Al Qaeda.  Hij confronteert dat clubje met de duidelijkheid van de kennis, verworven door jarenlange studie.  In die studie vindt hij de wijsheid.  De wijsheid met de kracht van overtuiging.

 

Op pagina drieëntwintig las ik dat verhelderende nieuws.  Moeten wij die man voordragen voor de Nobelprijs voor de Vrede? Toch misschien nog eventjes wachten.  Want wij zijn er nog niet helemaal.  In 2012 verklaarde diezelfde man dat alle kerken op het Arabisch Schiereiland zouden moeten vernietigd worden.  Bij dergelijke boodschappen grijp ik met mijn handen naar mijn haren.  Maar dat was het verleden.  Dit is het heden.  Worden niet alle mensen wijzer met de jaren? Wij kunnen het enkel hopen.  Levenslang studeren kan dan toch zijn voordeel hebben, toch?

 

Misschien een suggestie.  Zou een interview met deze man niet interessant kunnen zijn? Om na te gaan in hoeverre zijn ideeën verhelderend kunnen zijn? Om na te gaan in hoeverre deze stellingname zijn verdere discours kleurt? Is hij op andere domeinen even baanbrekend of zijn de andere ideeën eerder confronterend? Blijft hij steken in benauwende en enggeestige analyses of baden zijn verdere opinies in eenzelfde openheid en verdraagzaamheid? Heren journalisten, in Saoedi-Arabië wacht een buitengewone kans.  Grijp die met beide handen.