De wereld. Onze aardbol. Veel fantasie hebben wij niet
nodig om een weinig optimistisch beeld te schetsen van die wereld. Veel
fantasie hebben wij niet nodig om een verhaal van angst en verdoemenis te
schrijven. Moord. Terrorisme. Ongelijkheid. Bankencrisis.
Criminaliteit. Honger. Oorlog. Opwarming van de aarde.
Falende staten. Armoede. Jawel, al die factoren samen kunnen wel
eens aanleiding geven tot een zwarte kijk op de nabije en verdere toekomst.
Vanuit die vaststelling vertrekt ook Ross Ashcroft, de regisseur van
Four Horsemen. De titel van zijn documentaire versterkt nog dat
overheersende beeld van een bijna failliete wereld. De vier ruiters
verwijzen naar het boek Openbaring uit het Nieuwe Testament. Die ruiters
zijn geen vrolijke jongens. Zij brengen de Apocalyps, de finale ondergang
van de wereld. Zij brengen dood en verdoemenis over de wereld. Over
en uit. Zonder enig pardon. Zonder enig onderscheid.
De documentaire vertrekt vanuit een analyse van de huidige
toestand. Die analyse is weinig opbeurend. Een negatief beeld van
de huidige staat van deze wereld wordt weergegeven. Maar daar stopt het
niet. In tegenstelling tot wat de titel van de documentaire doet
vermoeden, baadt deze film niet in zwartgalligheid. Of toch niet volledig.
De regisseur gaat verder dan die enkele analyse. Hij biedt ook een
oplossing. Een alternatief voor ons huidig economisch systeem wordt
uitgetekend door een aantal grote denkers van deze wereld. Ondermeer NoamChomsky, Lawrence Wilkerson en Joseph Stiglitz laten hun licht schijnen over de
richting, die de wereld moet gaan. Helder en duidelijk schrijven zij een
recept. Een wondermiddel tegen de alom heersende malaise.
Die vernieuwende ideeën zijn noodzakelijk in een wereld, waarin wij
ons tevreden lijken te stellen met gewoon verder aanmodderen. In een
wereld, waarin het besef dat wij tegen de grenzen van het huidige economische
systeem botsen nauwelijks lijkt door te dringen. In een wereld, waarin
nauwelijks of geen lessen worden getrokken uit de voorbije en huidige
bankencrisis. In een wereld, waarin grote multinationals regeringen
degraderen tot al te kleine bijrollen. Business as usual, dat lijkt wel
de tendens. Maar het moet anders. Dat vraagt lef. Dat vraagt
moed. Lef en moed om tegen de stroom in te roeien. Deze
documentaire lijkt daartoe een aanzet te zijn. Een aanzet tot
discussie. Tot debat.
Ik wens u veel verruimend kijkplezier.
Link:
Four Horsemen – de documentaire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten