Goede voornemens. Bij het begin
van een nieuw jaar wordt telkens gevraagd naar die voornemens. Ik vind dat een nogal bizarre vraag. Alsof het voorbije jaar op alle of toch vele
vlakken mislukt is en een bijsturing absoluut noodzakelijk is. In die vraag lees ik een beschuldiging. Daarom zal ik nooit antwoorden op een
dergelijke vraag. Omdat ik die
beschuldiging afwijs. Om dezelfde reden
maak ik nooit goede voornemens. Ik leef
mijn leven. Zonder ook maar enige
behoefte aan vooraf uitgezette ‘beleidslijnen’.
Elk jaar lachte ik die vraag weg. Op mijn onweerstaanbare lach, volgde doorgaans
een herhaling van de vraag. Of ik toch
geen goede voornemens had? Neen, dat was mijn korte antwoord. Ik deed niet mee aan die gekke gewoonte, zo
ging ik verder indien zij toch bleven aandringen. Om dan toch weer te eindigen met een lach. Alsof die hele conversatie door mij werd
ervaren als één grote grap.
Dit jaar was geen uitzondering. Mijn nieuwjaarsbrief was net dezelfde als de
vorige jaren. Een leuk en boeiend jaar,
dat zou het worden. Een leuk en boeiend
jaar waarin alweer geen plaats was voor enig goed voornemen. Of toch niet. Toch niet helemaal. Januari is nog niet voorbij of ik heb toch één
goed voornemen. Eén goed voornemen als
uitzondering op de regel. Ik zou geen
alcohol drinken. Dat nam ik mij voor. Om welke periode het zou gaan, daarover bleef
ik in het vage. Ik zou geen alcohol
drinken zonder daarbij een einddatum te vermelden.
Waarom geen alcohol meer? Ik ben geen zwaar drinker. Laat daarover geen misverstand bestaan. Een sociaal drinker, zo zou ik mij
omschrijven. Op tijd en stond lust ik wel
eens een biertje. Heel af en toe lust ik
wel eens meerdere biertjes. Tijdens en
na een concert. Na de film of
toneel. Op feestjes. Steeds bleef ik binnen of (heel
uitzonderlijk) net op de aanvaardbare grenzen. Waarom laat ik mij dan verleiden tot een
dergelijk voornemen? De reden is simpel. Bijzonder eenvoudig. Al enkele maanden had ik een slechte nachtrust.
Ik sliep onvast. Herhaaldelijk werd ik wakker. Geheelonthouding kon misschien een oplossing
bieden. Over de effecten van alcohol op
de nachtrust had ik wel al eens iets gelezen.
Die effecten waren niet gunstig. Daarover
waren alle experts het eens. Ik zou de
proef op de som nemen.
Met dit experiment waande ik mij een unicum. Met dit voornemen stond ik alleen, zo meende
ik. Ik was een voorloper, zo dacht ik. De ontnuchtering volgde snel. Eén maand zonder alcohol, het blijkt een trend
te zijn. In Scandinavië doen zij het al
lang. Nu lijkt die trend naar België
over te waaien. Dat las ik in kranten. Plots besteedden kranten hieraan grote
aandacht. Ik was mij van dat alles niet
bewust. Totaal onbewust bleek ik de
nieuwste hype te volgen. Totaal onwetend
werd ik opgenomen in een groot peloton van tijdelijke geheelonthouders.
Aanvankelijk was het begonnen om een goede nachtrust. Nu blijkt een tijdelijke stop ook nog andere
voordelen te hebben. Voordelen met een
onmiddellijke weerslag op de gezondheid. Verlaging van de cholesterol. Gewichtsverlies. De huid droogt minder snel uit. Eigenlijk komt die tijdelijke stop neer op een
ontgiftigingsproces, zo geven geneesheren-specialisten aan. Al die factoren lijken mij nog meer te sterken
om het eventjes uit te proberen. Om te
zien en te ervaren welke weerslag het op mijn lichaam zal hebben. Ik ben benieuwd. Benieuwd naar de resultaten.
Voor eventjes dus geen aperitief. Doe mij maar een fruitsapje. Voor eventjes dus geen digestief. Doe mij maar een theetje. Voor eventjes dus geen pintje. Doe mij maar een bionade.
Het worden spannende tijden. Het
worden boeiende tijden. Voor één maand?
Voor meerdere maanden? Dat weet ik niet. Alleszins tot het volgende pintje. Dat weet ik wel. Alleen kan ik nu nog niet zeggen wanneer dat
volgende pintje er aan komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten