Waarom kraaien hanen?

Elke morgen hetzelfde.  Elke morgen hetzelfde liedje.  Opstaan, wassen, ontbijten, werken? Neen, dat bedoel ik niet.  Want dat weerkerende ritueel vervalt in het weekend.  In het weekend kunnen wij ons eigen ritme bepalen.  Neen, dat bedoel ik dus niet.  Wat ik wel bedoel is die ene constante.  Die ene dagelijkse constante.  Een constante, die geen onderscheid maakt tussen werkdag en weekend.  Een constante, die mij zeven dagen op zeven gratis en voor niks wordt aangeboden.  Die constante is het kraaien van de haan.

 

Ik dacht in de stad gevrijwaard te blijven van dit landelijke lawaai.  Blijkbaar dacht ik verkeerd.  Blijkbaar dacht iemand van de buren een beetje van die landelijke couleur locale te moeten injecteren in het gebetonneerde stadsleven.  Voorwaar een mooie gedachte.

 

De haan kraait.  Elke morgen.  Elke morgen word ik gewekt door het natuurlijke gezang van die haan.  Ik kan het niet helpen, het lijkt alsof ik in mijn slaap anticipeer op dat kraaien.  Dat anticiperen maakt mij wakker.  Alsof een duiveltje in mijn hersenpan oordeelt dat ik dat kraaiende concert niet wil missen.  Dat duiveltje tikt vooraan tegen mijn hoofd.  Dat duiveltje maakt mij wakker zodat ik genietend kan meeluisteren.  Elke dag opnieuw.

 

Terwijl ik in mijn bed aftel naar het volgende salvo van onze operettehaan, stel ik mij die ene vraag.  Terwijl ik mijzelf tracht te overtuigen dat het kraaien van een haan eigenlijk toch wel een warme geruststelling is dat de wereld blijft draaien, vraag ik mij af waarom hanen eigenlijk kraaien.  Want het antwoord op die vraag weet ik nog steeds niet.  Wikipedia kan heel misschien een oplossing bieden.  Maar dat weiger ik te doen.  Antwoorden op belangrijke levensvragen dienen bij zichzelf gezocht te worden.  Dergelijke antwoorden moeten het resultaat zijn van eigen onderzoek.  Tot op heden blijft de vraag evenwel onbeantwoord.  Toch heb ik een aantal mogelijke denksporen.

 

Zou het te maken hebben met haantjesgedrag? Een middel tot verleiden? Zou het kraaien gelijkstaan met het krieken van de dag? Om aan te geven dat de nacht definitief voorbij is en dat slapen niet meer hoort? Zou het een waarschuwing kunnen zijn naar zijn mede-nestgenoten? Om door te seinen dat groot onheil nadert in de persoon van dreigende diersoorten? Zou het kunnen dat het bedoeld is als een manier om het territorium af te bakenen? Zou de haan elke morgen zijn erf rondwandelen en op elke hoek een luide kraaistoot geven? Zou het kunnen dat het moet geïnterpreteerd worden als een uitnodiging tot ontbijt? Om te melden aan zijn collega hanen en kippen dat het eten klaar is? Zou het kunnen dat het kraaien gewoon een uiting van tevredenheid is? Om aan de omgeving duidelijk te maken dat deze haan blij is aan een nieuwe dag te kunnen beginnen? Misschien zoeken wij het te ver.  Misschien is de verklaring veel eenvoudiger.  Zou het gewoon kunnen dat de haan het meest asociale dier is, dat met iedereen, zowel mens als dier, overhoop ligt? Zou het kunnen dat die haan zijn plezier vindt in het verstoren van de ochtendlijke stilte? Enkel en alleen om tegendraads te doen.

 

Misschien moet ik het antwoord gewoon vragen aan de haan.  Er zal hier op de hele planeet toch wel één hanenfluisteraar rondlopen.  Die fluisteraar kan misschien gewoon die ene vraag influisteren.  Maar eigenlijk ken ik het antwoord al.  Dat antwoord zal één langgerekt gekraai zijn.  Dat wil ik niet weten.  Dat wil ik niet horen.  Ik zal dus verder blijven zoeken.  Elke morgen.  Ik laat het u weten als ik het antwoord heb gevonden.