Een nieuwe start.

Jawel, ik waag het er op.  Ik wil het nog eens proberen.  Voor de zoveelste keer, hoor ik u een beetje lacherig zeggen.  Inderdaad, ik heb het vele malen geprobeerd.  Vele malen heb ik geprobeerd een blog aan te houden.  Soms lukte het mij dit een tijdlang vol te houden.  Soms gaf ik het na korte tijd op.  Maar de reden waarom ik stopte, was steeds dezelfde.  Het schrijven van dagelijkse berichten voor mijn blog bezorgde mij stress.  Stress is niet goed.  Dat hoort niet.  Zelf opgelegde stress dienen wij ten allen tijde te vermijden.  Daarom werd de blog stilgelegd.  Daarom werd de blog opgegeven.

Vandaag probeer ik het opnieuw.  Een nieuwe blog op een andere manier.  Een betere manier.  Een manier zonder stress.  Ik zal niet dagelijks verslag uitbrengen.  Dat ritme was immers de oorzaak van het stilleggen van vorige blogs.  Ik zal regelmatig berichtjes posten.  Als ik meen iets te melden te hebben.  Over cultuur (met grote en kleine c), over politiek, over bijzondere televisionele momenten.  Over mogelijke tips.  Tips, waarvan ik meen dat zij niet mogen gemist worden en dat ik daarom met u wens te delen.  Al die ideeën zullen mijn blog bevolken.  Met de bedoeling u een vlot en leesbaar platform aan te bieden.  Een platform met de mogelijkheid tot reactie.

U hoeft niet dagelijks naar mijn blog te surfen.  Dat mag maar hoeft niet echt.  Want dat is het verschil met mijn vorige blogs.  Dat is die betere manier.  U kan zich via mijn blog inschrijven (via follow by email) om zo op de hoogte te blijven wanneer nieuwe berichten worden gepost.  Zo blijft u op een makkelijke manier geïnformeerd over mijn nieuwe schrijfselen.  Dat maakt het voor u als lezer bijzonder makkelijk.  Voor mij blijft op die manier mogelijke stress uit.  Er zijn dus twee winnaars.  Dat mogen wij toejuichen.

Dat heeft mij ervan overtuigd toch weer een blog te beginnen.  Ik hoop u te mogen verwelkomen als nieuwe lezer.  In elk geval heet ik u van harte welkom.

Ik wens u veel (en hopelijk jarenlang) leesplezier.