Weekendongevallen. Ik lees het
in de maandagkrant. Elke week weer. Al te vaak is het een ver-van-mijn-bedshow. Ik lees het.
Meer niet. Let wel, ik ben niet
ongevoelig. Soms blijf ik wel even
stilstaan bij een te vroeg beëindigd leven.
Heel soms denk ik wel even aan de familie, die verweesd achterblijft. Maar dan zet ik me recht. Ga ik verder met mijn eigen leventje. Het blijft niet hangen. Het blijft niet kleven.
Maar dan komt dat ene moment.
Dat ene moment, dat het toch wat dichterbij komt. Maandagmorgen kreeg ik een berichtje. Van een vriend. In dat berichtje vertelde hij dat één van
zijn vrienden was omgekomen. In een
weekendongeval. Aangereden door een
bestelwagen. Aan een discotheek. Ik had het diezelfde morgen nog gelezen. In een kort krantenartikel. Plots werd dat kleine artikel iets
persoonlijker. Iets intenser. Deze keer ging het niet weg. Het bleef hangen. Het bleef rondtollen. In mijn hoofd.
Jelle Tommeleyn. Zo noemde de
jongen. Vierentwintig jaar oud. Nog te jong om man genoemd te worden. Maar toch.
Maar toch. Zijn jeugd bleek geen
garantie op het eeuwige leven.
Zondagmorgen bleef zijn levensteller voor altijd haperen op
vierentwintig. De teller stopte. Stokte.
Geen verlenging meer. Het verdict
was onverbiddelijk. Viel niet te
ontkennen. Jelle Tommeleyn was net
gestorven. Te jong. Te vroeg.
Hoe afscheid nemen? Hoe passend afscheid nemen? Ik zou het niet
weten. Of toch. Misschien kan er toch gezorgd worden voor een
juist eerbetoon. Jelle Tommeleyn was
muzikant. Drummer. Bij drie bands. Hij speelde bij Miava. Bij The Heavy Crown. Bij Blackbird Phantom. Zou het niet mooi zijn als die drie groepen
genomineerd worden voor de Top 100 van Eigen Kweek? Meer nog. Zou het niet mooi zijn als die drie bands ook
effectief in die Top 100 geraken? Zodat vrijdag die bands gespeeld worden. Als hommage.
Als eerbetoon. Als afscheid.
Mij lijkt het een prachtig initiatief.
Een betere manier om afscheid te nemen van een muzikant bestaat er
niet. Een laatste keer kunnen luisteren. Naar hem.
Op de nationale omroep.
Ik wil u vragen daarom te stemmen.
Op die drie bands. Ga naar de
site van Studio Brussel en stem die bands in de Top 100. Ik heb het al gedaan. Nu u nog.
Doe het. Twijfel niet.
Mijn stemadvies:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten