Mijn reisverhaal Peru en Bolivia. Een kleine aankondiging.

Johan Verminnen zong het al.  Net als hem wil ik de wereld zien.  Een mooie droom.  Maar zoals met dromen meestal het geval is, lijkt ook deze moeilijk haalbaar.  De wereld is te groot.  Ik zal mij moeten troosten met een kleinere betrachting.  Ik zal tevreden mogen zijn met een deeltje van de wereld.  Met zoveel mogelijke kleine deeltjes.  Dat lijkt mij een makkelijker te realiseren objectief.

 

 

Ik wil de zon zien ondergaan in Cuzco.  Ook dat zingt Johan Verminnen.  In hetzelfde liedje.  In tegenstelling tot voorgaande lijkt dit een makkie.  Het vliegtuig opstappen.  Halt houden in Peru.  Doorrijden naar Cuzco.  Stoeltje nemen.  Wachten tot de zon ondergaat.  Intussen een pisco sour drinken.  Als de zon dan zijn heerlijke, avondlijke lichtspel begint, rechtop gaan staan en zachtjes die ene regel uit ‘Ik wil de wereld zien’ zingen.  U ziet, een makkie.

 

Ik heb het gedaan.  Niet enkel Cuzco.  Ik heb het ruimer gezien.  Ik wil de zon niet enkel in Cuzco zien ondergaan.  Ik wil dat ook zien in andere steden van Peru.  In andere plaatsen van Peru.  Meer nog, ik wil nagaan of diezelfde zon ook ondergaat in Bolivia.  In La Paz.  Of in Uyuni.  

 

Daarom heb ik een reis geboekt.  Een reis van vierentwintig dagen.  Doorheen Peru en Bolivia.  Om zo alweer een deeltje van die grote wereld te ontdekken.  Op die ontdekkingsreis heb ik foto’s genomen.  Getrokken, zoals zij zeggen.  Maar foto’s vertellen niet het hele verhaal.  Foto’s zijn slechts een momentopname.  Ik heb woorden nodig.  In een doldwaze poging het hele verhaal vertellen.  Hopend dat die woorden de volledigheid kunnen garanderen.  Want dat is wat ik wil, het volledige verhaal.  Dat is wat ik wil vertellen, het volledige verhaal.  Vertellen aan mij.  Aan u.

 

Vanaf volgende week woensdag kan u meereizen.  Naar Peru en Bolivia.  Met mijn verhaal als reisbegeleider.  Vertel het voort.  Aan gewezen Peru-reizigers.  Aan toekomstige Peru-reizigers.

 

Ik wens u veel lees- en reisplezier.

 

 

PS: Nog even doorgeven dat U2 op 13 en 14 oktober 2015 naar Antwerpen komt.  Heel even had ik gedacht hierover een stukje te schrijven op mijn blog.  Maar langs alle kanten werd ik gepakt in snelheid.  Alle media berichtten uitgebreid over dit heuglijke nieuws.  Ik kon enkel achterop hinken.  Dan doe ik het maar niet, dacht ik dan maar.  Als u evenwel de voorbije dagen op Mars vertoefde, is deze postscriptum een bescheiden update.