Shylock. Gezien in Minard.

Shakespeare.  Wij zouden zoals in De Slimste Mens ter Wereld die ene vraag kunnen stellen: wat weet u over Shakespeare? Het zou snel gaan.  Juiste antwoorden zouden voorbij flitsen.  Als een hond van Pavlov zou u Romeo and Julia roepen.  Hamlet zou u schreeuwen.  The Merchant of Venice zou u gillen.  Macbeth zou u zenuwachtig stotteren.  Ondanks vier topantwoorden zou u blijven doorgaan.  Want u zou op dreef zijn.  U zou niet te stoppen zijn.  King Lear, Othello, The Tempest, …U zou een halt moeten toegeroepen worden.  U blijkt een meester te zijn in het opsommen van werken van Shakespeare.

 

Moeilijker zou het worden als u gevraagd wordt naar de inhoud van de verschillende werken.  Als u gevraagd wordt de verhaallijnen heel beknopt weer te geven.  Dat zou minder vlot gaan.  U zou zich beperken tot algemeenheden.  Over de liefde, zou u heel beknopt antwoorden.  Over familievetes.  Over koningsdrama’s.  Over misverstanden.  Uw aanvankelijke, uitgebreide kennis zou doorprikt worden.  Voor die antwoorden zou u zich moeten wenden tot een hulplijn.  U zou een reddingsboei moeten uitgooien.

 

Ik heb de perfecte reddingsboei gevonden.  Niemand beter dan Jan Decorte kan het gat in uw kennis opvullen.  Bijna elk jaar brengt hij een werk van Shakespeare op de planken.  In een eigen, hertimmerde versie.  In het taaltje van Decorte.  Zo zag ik enkele jaren terug Wintervögelchen, een Decorteaanse vertaling van The Winters’s Tale.  Ik was toen behoorlijk onder de indruk.  Donderdagavond stond Decorte opnieuw in Gent met een nieuw stuk: Shylock.  In dat stuk neemt hij The Merchant of Venice onder handen.  De goede ervaringen uit het verleden riepen mij naar de Minardschouwburg.  Donderdagavond was ik present.

 

 

Het voelde als een verhaaltje voor het slapengaan.  Dat klinkt wat minnetjes maar dat is het niet.  Verhaaltjes verteld krijgen aan bed vond ik altijd heel fijn.  Nu was er evenwel niet één verteller.  Vijf rasvertellers kwamen aan mijn bed zitten om het verhaal te vertellen.  Kort en bondig.  Geen lange uitweidingen.  Enkel de hoofdlijnen, zonder enig detail.  Het verhaal werd sappig gebracht.  Niet droogjes.  Er mocht al eens gelachen worden.  Dat is niet zo vreemd want The Merchant of Venice is één van de komedies van Shakespeare.

 

Enkel een vertelling? Neen, het was meer.  Acteurs vertellen niet enkel.  Acteurs acteren, dat is de hoofdreden van hun bestaan.  Dat was ook donderdagavond zo.  Elk speelde hun toegewezen rol.  Met verve.  Met overtuiging.  Met een licht humoristische toets.  Die humoristische invulling van de eigen rol maakte het stuk licht maar nooit goedkoop.  De voorstelling bleef drijven op hoogstaande finesse.  Het leek allemaal gemakkelijk.  Maar dat was het niet.  Die indruk is enkel toe te schrijven aan het vakmanschap van de acteurs.  De acteurs spelen stuntelig, bijna kinderlijk.  Dat draagt bij tot een warme, charmante toegankelijkheid.

 

Shylock, een tweede kennismaking met Jan Decorte.  Alweer niet teleurgesteld.  Alweer gaf Jan Decorte mij een prachtige avond.  Jan Decorte, de meester-vertaler van Shakespeare.  Jan Decorte, de rasverteller.  Jawel, Jan Decorte biedt een kwaliteitsgarantie.

Speellijst:
Shylock – Jan Decorte/Bloet en Comp. Marius.