In bijna niks verschilt de mens van een dier. Enkel een heel dun laagje beschaving
onderscheidt hem van een dier. Slechts
heel even krabben en de mens wordt een dier.
Die woorden sprak mijn moeder als wij op het journaal verschrikkelijke
dingen zagen. Verschrikking bracht mijn
moeder tot die woorden. Aan die woorden dacht
ik toen deze week de folterpraktijken door het Syrische regime aan het licht
werden gebracht. Folterpraktijken op
grote schaal. In die mate zelfs dat de
advocaten, die de beweringen van Caesar onderzochten op de echtheid, spraken
van een moordmachine op industriële schaal.
Caesar was de Rubicon overgestoken.
De wereld zou volgen. Dat dacht
ik bij dit wrede nieuws. De wereld zou
volgen in het uiten van terechte verontwaardiging. Maar het bleef stil. Alweer.
Vredesonderhandelingen waren net gestart. In Montreux ontmoeten de strijdende partijen
elkaar. Beide kampen hebben elk hun
supporters. Aan de kant van Assad staan
Rusland en China. Ondanks het hoge
aantal burgerslachtoffers in deze oorlog en ondanks de reeds aangeklaagde
gifgasaanvallen blijven beide landen trouw aan Assad. Met de onthullingen van Caesar zou dat wel
even anders worden. Hun beschermeling zou
geïsoleerd komen te staan. Assad zou in
zijn blootje staan. Machtspolitiek en
geostrategische overwegingen zouden plots van geen tel meer zijn. Misdaden tegen de menselijkheid (want zo
kunnen wij dit intussen wel noemen) zouden toch wel een eind maken aan het
spelen van spelletjes. Blijkbaar blijkt
de wereldpolitiek niet voor softies te zijn.
Want Rusland en China wijken niet.
De minimale eis van de oppositiepartijen, een overgangsregering waarbij
Assad aan de kant wordt gezet, wordt afgewezen door Rusland en China.
Rusland en China blijven de hand boven het hoofd van Assad
houden. Begrijpen wie begrijpen
kan. Wie een dergelijke op macht beluste
dictator in bescherming neemt, maakt zich schuldig aan medeplichtigheid. Neen, zij hebben hun handen niet vuil
gemaakt. Maar door hun wegkijken druipt
het bloed van de slachtoffers ook van hun maatpakken af. Voorgaande is misschien een beetje te
pathetisch. Maar soms hebben wij nood
aan dat beetje pathetiek om de dingen scherp te stellen.
Ik weet niet wat het is. Ik
begrijp de internationale houding tegenover Rusland niet. De manier waarop Poetin omgaat met kritische
stemmen zet vraagtekens bij de vrijheid van meningsuiting. We hoeven hiervoor maar te verwijzen naar de
processen tegen Pussy Riot en Chodorkovski.
Of de arrestatie van de Greenpeace demonstranten op de Arctic
Sunrise. We kunnen de wetgeving aanhalen
gericht tegen de holebi-gemeenschap en de niet-gouvernementele
organisaties. Oppositie wordt bijna
monddood gemaakt. In diplomatieke termen
zal het waarschijnlijk heten dat oppositie voeren bemoeilijkt wordt. Rusland voert een brute machtspolitiek. Dat zien wij in Syrië. Dat zien wij in Oekraïne. Dat zien wij in Tsjetsjenië. Dat zien wij in Georgië.
Pussy Riot? Chodorkovski? Arctic Sunrise? U zal die namen lezen en u
zal terecht opmerken dat deze toch amnestie hebben verkregen. Inderdaad, laat mij dan misschien verwijzen naar
Litvinenko en Politkovskaja. Twee
opponenten die in verdachte omstandigheden werden omgebracht. Telkens werd met een beschuldigende vinger
naar het Rusland van tsaar Poetin gewezen.
Wat doet de internationale politiek? Zij doet alsof er geen vuiltje
aan de lucht is. De wereldleiders
blijven uitnodigingen sturen voor Davos en G20.
De wereld gaat heel binnenkort naar Sotsji. Voor de Olympische Winterspelen. Rusland wikt en beschikt. De wereld kijkt toe. Onmachtig, als een marionet. Die onmacht versterkt het gevoel van
onaantastbaarheid bij Poetin. Dat gevoel
laat Poetin toe die gekke capriolen uit te halen in het Syrische dossier. Want nooit werd hij door de internationale
politiek op de vingers getikt. Heel
misschien in heel bedekte en onschadelijke termen. Poetin weet dat. Poetin beseft dat. Dus doet hij gewoon voort.
Vrede in Syrië, ik zie het niet onmiddellijk gebeuren. Jawel, mijn moeder heeft gelijk. Een dun laagje? Een heel dun laagje.
Links:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten