Vorig jaar kwam de debuutplaat van
London Grammar uit. Over België had de
groep blijkbaar twijfels. Bij dit
debuterend groepje werd getwijfeld of wij wel klaar zouden zijn om deze groep
te verwelkomen op de internationale muziekscene. Er heerste twijfel of wij hen wel in de armen
zouden sluiten. De twijfel brokkelde
slechts heel geleidelijk af. Drie
maanden na de eigenlijke releasedatum werd de plaat ook in België uitgebracht.
In de meeste eindejaarslijstjes stonden
ze vermeld. De commentaren op hun debuut
'If you wait' waren unaniem lovend. In
het zoeken naar referenties werden grote
namen aangehaald. Ze werden
vergeleken met The XX en met Florence and the Machine. Soms met Keane. Maar dat laatste gebeurde dan wel door een
minder hippe recensent. Een recensent
die de aansluiting met de nieuwe lichting gemist had.
Hun muziek baadt in intimiteit en
sfeer. Daar is de stem van zangeres
Hannah Reid niet vreemd aan. Wat zij met
haar stem doet en kan, is fenomenaal. U
moet het horen. Met veel gemak flaneert
zij van hoogtes naar laagtes in stembereik.
Alsof het helemaal niks is. Het
is een understatement te beweren dat dit vrouwtje heel wat in haar mars heeft.
Op 2 maart staan London Grammar in
de Brusselse Botanique. U wil zich laten
verleiden? U wil zich laten bekoren? U wil zich laten betoveren? Luister naar
die stem. Kijk in haar ogen. Maar bovenal: koop een kaartje.
Link:
London Grammar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten