Mooie liedjes: Future Islands.

Gekke danspasjes.  Jawel, ik durf het al eens doen.  Pasjes, waarvan de acrobatische haalbaarheid door deskundigen sterk wordt betwijfeld, schud ik losjes uit de pols.  Niet altijd, dat durf ik te bekennen.  Ik heb heel soms mindere momenten.  Maar op mijn betere en beste momenten, die in de absolute meerderheid zijn in mijn vrolijke leventje, laat ik mij ongeremd gaan.  Op de betere feestjes.  Op de betere muziek.  Mijn wil tot dansen wordt sterk bepaald door de kwaliteit van de muziek.  Ik ben kieskeurig.

 

Die gekke danspasjes heb ik gemeen met Samuel T. Herring.  Toch is er dat ene kleine verschil.  Samuel doet het in de spotlights.  Op een podium.  Daartoe biedt zijn groep, Future Islands, hem voldoende gelegenheid.  Een muziekgroepje ontbreek ik.  Alhoewel ik veelvuldig droomde van een carrière als frontman van een wereldgroep, is die droom nooit werkelijkheid geworden.  Jammer, maar ik kan troost vinden in anderen.  Anderen, die hun droom wel hebben gerealiseerd.  Anderen, die wel hun weg gevonden hebben naar de wereldpodia.  Zoals Samuel T. Herring.

 

Dit jaar bracht Future Islands hun vierde album, Singles, uit.  Hun album werd jubelend onthaald.  In diverse commentaren wordt verwezen naar de synthpop van de jaren tachtig.  Daarmee is de sound van deze groep nauw verwant.  Als referentie worden The Cure en New Order genoemd.  Voor die aparte stem van Samuel T. Herring worden vergelijkingen gemaakt met Rod Stewart of Roland Gift (Fine Young Cannibals).

 

Toch waren het niet die lovende commentaren, die mij tot Future Islands brachten.  Ik had de commentaar in De Standaard gelezen.  Die commentaar had mij nieuwsgierig gemaakt.  Meer niet.  Pas toen ik dat filmpje zag, ben ik gaan zoeken.  Ik heb gezocht en ik heb gevonden.  Dat is altijd het leuke aan een zoektocht.  Dat er vaak iets gevonden wordt.  Ik vond liedjes.  Of neen, ik vond songs.  Dat laatste klinkt toch altijd wat professioneler.  Klinkt wat meer rockerig.  Bij liedjes moet ik steeds denken aan kinderliedjes.  Kinderliedjes brengen Future Islands niet.  Dat durf ik gerust te stellen.  Ik vond niet enkel songs.  Ik vond lovende kritieken over spetterende en meeslepende liveshows.  Eén van de beste podiumgroepen, zo kon ik op verschillende sites lezen.

 

Die livereputatie kan gecontroleerd worden.  Want op 11 mei staat de band in de Gentse Vooruit.  Ik ben benieuwd wat het zal worden.  Maar ik moet nog heel eventjes wachten.  Nog enkele keren slapen.  Dan kan ik mijn gekke danspasjes vergelijken met de dansende capriolen van Samuel T. Herring.  Een dancebattle in de Balzaal van de Vooruit.  Nog een beetje oefenen en ik ben klaar.

Website:
Future Islands.

Clip:
Future Islands bij David Letterman – Seasons (waiting on you).