Vóór mijn vriendin vertrok, had zij het mij gevraagd. Of ik haar kon komen halen met de wagen als
het regende. Dat was haar vraag. Op die vraag zijn meerdere antwoorden
mogelijk. Ik zou het kunnen hebben over
de ecologische voetafdruk. Ik zou haar
kunnen wijzen op de nefaste invloed van die korte verplaatsing met de wagen op
het milieu. Ik zou de noodzaak tot
bewegen kunnen beklemtonen. Ik zou
kunnen zeggen dat het goed is indien wij wat meer zouden stappen. De heilzame werking van het opsnuiven van
gezonde buitenlucht zou ik ook kunnen aanhalen.
Zoals u ziet, vele mogelijke antwoorden.
Al het voorgaande had ik kunnen antwoorden. Maar dat deed ik niet. Liefde dreef mij naar dat ene antwoord. Dat ene, mogelijke antwoord. Ik antwoordde heel kort. Maar in die beknoptheid school de ware liefde. Ik zei enkel ja. Meer niet. Dat was alles. Ik zou er zijn. Ik zou er staan. Zoals u ziet, liefde behoeft weinig woorden. Liefde schuilt in de stilte. Pas als wij de liefde hoeven te expliciteren, dienen wij ons vragen te stellen. Pas als wij de liefde hoeven te verklaren in lange zinnen en uitgebreide brieven, dienen wij de wenkbrauwen te fronsen.
Die avond regende het. Ik stond aan de poort. Te wachten. U zou dat kunnen omschrijven als tijdverlies. Het leven is een aaneenschakeling van opeenvolgende en wegtikkende minuten. Die minuten zijn kostbaar. Die minuten moeten optimaal besteed worden. Dat alles zou u kunnen denken. Maar u hebt het verkeerd. Om meerdere redenen.
De liefde vraagt niet enkel weinig woorden. Liefde vraagt tevens geduld. Wachten is een mooie oefening in het betrachten van geduld. Dit wachten kan dus beschouwd worden als een investering in de liefde.
Het leven is een constante rush. Alles gaat snel. Alles moet snel. Het inlassen van spontane rustpauzes is bijna niet mogelijk. Dat moet ingepland worden. Hierrond werd een heuse business gebouwd. Wellnesscentra, schoonheidsboerderijen, yoga, … Alles is goed om toch maar tot een zenmoment te komen. Een vetbetaald maar deugddoend moment. Mijn wachten was een goedkoop alternatief. In mijn wagen zakte ik lichtjes onderuit. Zen was mijn medepassagier.
De aard van de moderne mens getrouw trachtte ik die minuten toch ook nog kostbaar te besteden. Jawel, ik kan de aard van het beestje niet ontkennen. Ik schakelde de radio in. Dit leek mij een goed en juist moment. Muziek kan het streven naar zen bevorderen. De noodzakelijke muziek zoals klaterende watervalletjes of tsjirpende vogeltjes vond ik niet. Ik kwam uit bij Studio Brussel. Die zender staat ver van tsjirpende vogeltjes. Nog maar net stond de radio op of ik spitste mijn oren. Wat uit de radio kwam, was nieuw. Wat uit de radio kwam, had ik nog nooit gehoord. Maar het was goed. Beregoed! Deap Vally knalde door de luidsprekers. Tsjirpende vogels werden vervangen door stoute meisjesstemmen. Klaterende watervallen werden vettige gitaren. Dit was mijn muzikale zenmoment. Ik genoot. Ik kwam tot rust. Ook al stampte ik ritmisch op het gaspedaal. Zen vraagt niet noodzakelijk om viool, piano of sax.
Mijn vriendin kwam aangelopen. Stapte in de wagen. Of ik toch niet te lang had moeten wachten. Zij is lief, zij is bezorgd. Neen, antwoordde ik. Soms vraagt liefde ook een heel klein leugentje. Een liefdevol leugentje.
Clip:
Deap Vally - Baby I call hell.Al het voorgaande had ik kunnen antwoorden. Maar dat deed ik niet. Liefde dreef mij naar dat ene antwoord. Dat ene, mogelijke antwoord. Ik antwoordde heel kort. Maar in die beknoptheid school de ware liefde. Ik zei enkel ja. Meer niet. Dat was alles. Ik zou er zijn. Ik zou er staan. Zoals u ziet, liefde behoeft weinig woorden. Liefde schuilt in de stilte. Pas als wij de liefde hoeven te expliciteren, dienen wij ons vragen te stellen. Pas als wij de liefde hoeven te verklaren in lange zinnen en uitgebreide brieven, dienen wij de wenkbrauwen te fronsen.
Die avond regende het. Ik stond aan de poort. Te wachten. U zou dat kunnen omschrijven als tijdverlies. Het leven is een aaneenschakeling van opeenvolgende en wegtikkende minuten. Die minuten zijn kostbaar. Die minuten moeten optimaal besteed worden. Dat alles zou u kunnen denken. Maar u hebt het verkeerd. Om meerdere redenen.
De liefde vraagt niet enkel weinig woorden. Liefde vraagt tevens geduld. Wachten is een mooie oefening in het betrachten van geduld. Dit wachten kan dus beschouwd worden als een investering in de liefde.
Het leven is een constante rush. Alles gaat snel. Alles moet snel. Het inlassen van spontane rustpauzes is bijna niet mogelijk. Dat moet ingepland worden. Hierrond werd een heuse business gebouwd. Wellnesscentra, schoonheidsboerderijen, yoga, … Alles is goed om toch maar tot een zenmoment te komen. Een vetbetaald maar deugddoend moment. Mijn wachten was een goedkoop alternatief. In mijn wagen zakte ik lichtjes onderuit. Zen was mijn medepassagier.
De aard van de moderne mens getrouw trachtte ik die minuten toch ook nog kostbaar te besteden. Jawel, ik kan de aard van het beestje niet ontkennen. Ik schakelde de radio in. Dit leek mij een goed en juist moment. Muziek kan het streven naar zen bevorderen. De noodzakelijke muziek zoals klaterende watervalletjes of tsjirpende vogeltjes vond ik niet. Ik kwam uit bij Studio Brussel. Die zender staat ver van tsjirpende vogeltjes. Nog maar net stond de radio op of ik spitste mijn oren. Wat uit de radio kwam, was nieuw. Wat uit de radio kwam, had ik nog nooit gehoord. Maar het was goed. Beregoed! Deap Vally knalde door de luidsprekers. Tsjirpende vogels werden vervangen door stoute meisjesstemmen. Klaterende watervallen werden vettige gitaren. Dit was mijn muzikale zenmoment. Ik genoot. Ik kwam tot rust. Ook al stampte ik ritmisch op het gaspedaal. Zen vraagt niet noodzakelijk om viool, piano of sax.
Mijn vriendin kwam aangelopen. Stapte in de wagen. Of ik toch niet te lang had moeten wachten. Zij is lief, zij is bezorgd. Neen, antwoordde ik. Soms vraagt liefde ook een heel klein leugentje. Een liefdevol leugentje.
Clip:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten