Ten tijde van 'Suburbs' zou het anders geweest zijn. Dan zou ik
wild telefoneren om toch maar een kaartje te bemachtigen voor een concert van
Arcade Fire. Alles zou ik hebben gedaan om toch maar een toegangskaartje
in handen te krijgen. Vandaag is het anders. Mijn enthousiasme is
bekoeld. De single ‘Reflektor’ als voorbode van hun nieuwste album stelt
een beetje teleur. Laat mij duidelijk wezen, dit is een persoonlijke
opinie. Een persoonlijke opinie, dat botst met de commentaren in tal van
professionele muziekbladen. Die commentaren zijn unaniem lovend.
Maar ondanks die lovende kritieken blijf ik toch op mijn honger zitten.
Arcade Fire slaat een nieuwe richting in. Maar ik volg niet. Ik
haak af. Ik ga aan de kant staan. Hopend dat zij ooit op hun
stappen terugkeren. Of zij dat ook zullen doen? Ik weet het niet.
Arcade Fire is nogal eigenzinnig. Heeft een eigen willetje. Laat
zich niks gelegen liggen aan trends en modes. Arcade Fire raast
verder. Maar ik volg niet. De nieuw gekozen marsrichting van Arcade
Fire kan mij niet bekoren. Ik zal volgende vrijdag dus niet naar de
telefoon grijpen om toch maar een kaartje te veroveren. Ik zal op 24
november niet in de Hallen van Schaarbeek staan. Zal ik een feestje
missen? Heel waarschijnlijk.
Maar ik hoef niet te treuren. Ik hoef niet huilend in een hoekje
te gaan zitten. Een andere mogelijkheid op een feestje wordt mij
aangereikt. Arsenal kondigde net aan op 19 april een concert te spelen in
de Antwerpse Lotto Arena. Deze Belgen weten wat feesten is. Zij
hebben dat woord een nieuwe betekenis gegeven. Niet uitgedrukt in
woorden. Wel in tot dans dwingende beats. Op een concert van deze
groep moeten wij datgene doen wat Herman Van Veen al jaren zingt. Op die
concerten moeten wij rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer
doorgaan. Twee jaar terug was ik er bij in het Antwerpse
Sportpaleis. Het was heerlijk. Ik ging uit mijn dak. Dit was
één van de beste concerten. Eén van de beste concerten ooit. Ik had
gekozen voor een zitplaats. Maar dat duurde niet lang. Na enkele
nummers werd mijn zitplaats een staanplaats. Ik ging staan.
Rechtop. Aanvankelijk bewoog ik lichtjes heen en weer. Een beetje
geremd. Maar die remmen werden gesloopt. Gesloopt door een
professioneel slopersteam, bestaande uit een groep overenthousiaste
muzikanten. Het lichtjes bewegen werd wild springen. Danspasjes,
waartoe ik mij voordien niet in staat achtte, toverde ik die avond uit mijn
wonderlijke danshoed. Die achttiende november was een heerlijke
avond. Een avond, vol van ambiance.
Arcade Fire? Neen. Te veel twijfel. Te veel
voorbehoud. Arsenal? Jawel, heel zeker. Geen enkele twijfel.
Omwille van die mooie herinneringen. Omwille van dat hunkeren naar alweer
een heerlijk feestje.
Concertdata:
Arcade Fire, zondag 24 november 2013, Hallen van Schaarbeek (voorverkoop start 8 november).
Arsenal, zaterdag 19 april 2014, Lotto Arena (voorverkoop start 8 november).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten