Beste Annick,
Binnenkort is het Sinterklaas.
U hebt misschien het geloof in die goedheilige man verloren. Dat zou wel eens kunnen. Alle geloofsinstituten verliezen
aanhang. Ook Sinterklaas deelt in de
klappen. Zelfs die brave man uit Spanje
wordt in deze algemene geloofscrisis bekritiseerd. Zelfs die brave man wordt aangesproken op
zijn kleine kantjes. Ongetwijfeld hebt u
het debat over Zwarte Piet gevolgd.
Ongetwijfeld hebt u daarover een mening.
U bent per slot van rekening een politica. Politici worden geacht een mening te hebben. Ondanks het voorgaande durf ik toch te denken
dat uw recente gedrag zal geleid hebben tot enkele bemerkingen in het Grote
Boek van Sinterklaas. Het Grote Boek,
waarin de stoute kindertjes worden ingeschreven.
Zoals ik al zei, u hebt een mening.
Zo hebt u een mening over uw partij.
Die hebt u de voorbije dagen uitgebreid kunnen ventileren. Open VLD zou al te ver afgedreven zijn van
het liberale gedachtegoed. In die mate
zelfs dat u zich niet meer herkent in die partij. Dat kan een terechte vaststelling zijn. Alhoewel ik meen te mogen stellen dat de
partij tijdens het recente congres juist meer aansluiting zocht met dat door u
zo beminde gedachtegoed. Toch, u ziet
het anders.
Debat binnen een partij is noodzakelijk. U hebt zich geëngageerd binnen één
partij. Bijgevolg hebt u een stem in dat
debat. In tegenstelling tot het gewone
kiesvee hebt u verantwoordelijkheid opgenomen binnen één partij. U hebt van die partij een mandaat
gekregen. Die betrokkenheid geeft u het
recht te waken over de koers van de partij.
U hebt de mogelijkheid die koers bij te sturen. U kan dat alleen doen. U kan hiervoor medestanders zoeken. U kan hiervoor een meerderheid binnen de
partij zoeken. Dat maakt deel uit van
het politieke spel. Dat spel moet open
en eerlijk gevoerd worden. Die
eerlijkheid gebiedt u het verlies te slikken indien u niet slaagt in het
bereiken van de door u gewenste koerswijziging.
Dat verlies zou u moeten sterken.
Zou u moeten drijven tot het zoeken naar meer overtuigende argumenten. Met nog meer overtuiging zou u uw gewenste
beleid binnen de partij moeten verdedigen.
Enkel die koppige halsstarrigheid kan bewondering wekken. U kiest voor een andere weg. U kiest voor een te gemakkelijke vlucht. Daar gaat u fout. Behoorlijk fout.
Met die te gemakkelijke uitweg besmeurt u het politieke bedrijf. Want u bevestigt bij populisten en grote
schreeuwers het beeld dat alles draait om postjes. Dat alles draait om poenpakkerij. Er werd u niks beloofd. Dat beweert u. Een zekere graad aan naïviteit is ons niet
vreemd. Maar er zijn grenzen aan die
goedgelovigheid. Een half jaar vóór de
moeder aller verkiezingen moet hierover gepraat zijn bij uw mogelijke
overstap. De lijstvorming moet één van
de elementen in die besprekingen geweest zijn.
De overstap was de enige mogelijke keuze. Dat zegt u.
Maar u hebt het mis. Ik kan mij
voorstellen dat zwijgend aan de kant staan niet onmiddellijk past bij uw
karakter. Dat kan zijn. Maar dan restte u nog die andere optie: de
uitstap. U kon de politiek volledig achter
u laten. U kon kiezen voor een totale
makeover en kiezen voor een carrière in de privé. U kent de weg in het politieke
landschap. Veel ondernemers hebben graag
een dergelijke wegenkaart in huis.
Ongetwijfeld had u kunnen kiezen uit een ruim aanbod. De keuze voor het politieke vaarwel is het
enige mogelijke alternatief. U hebt
hiervoor niet gekozen. Hiermee brengt u
behoorlijk veel schade aan het politieke bedrijf.
U koos voor N-VA. Bij die keuze
trapt u behoorlijk na naar uw oude partij.
U hebt heel wat kritiek op genomen beslissingen binnen de federale
partij, waarvan Open VLD deel van uitmaakt.
U oppert deze kritiek nu. Nooit
hebt u die kritiek laten weerklinken binnen uw ex-partij. Dat is wat een partijlid nochtans hoort te
doen. Dat is één van zijn
bekommernissen. Wat u nu doet, kan enkel
geïnterpreteerd worden als natrappen van een partijlid, dat beseft dat andere
mensen een grotere invloed hebben en krijgen binnen de partij.
Tot slot beweert u dat uw ex-partij te weinig gewicht heeft binnen de
federale regering. Uw ex-partij zou niet
sturen maar enkel ondergaan. Dat is uw
visie op de beleidsdeelname van uw ex-partij.
Dat klinkt hard. Tegenover uw
nieuwe partij bent u dan weer milder.
Veel milder. U looft het realistische
programma van uw nieuwe partij. U bent
nu al een getrouwe partijsoldaat. Enige
aanpassing is niet nodig. Toch maakt u
in uw analyse enig voorbehoud.
Voorbehoud, dat u weigert te maken bij uw vroegere partij. De mate waarin N-VA haar programma kan
realiseren, laat u afhangen van het mandaat van de kiezer. Die voorzichtigheid schuift u volledig aan de
kant bij de analyse van uw vroegere partij.
Nochtans bokst Open VLD in de gewichtsklasse, haar toegemeten door de
kiezer. Binnen de regering speelt zij
haar toegewezen rol. Dat is die van de
kleinere partij. Dat is die van een
kleinere partij, die hoopt op enkele fronten kleine punten te scoren. Deze erkenning zou getuigen van politieke
eerlijkheid. Van politieke
verdraagzaamheid.
Ik zou willen eindigen met u succes toe te wensen. Maar dat doe ik niet. Want ik keer mij weg van het politieke schouwspel,
waarvan u de regisseur bent. Dat
schouwspel is verfoeilijk en kan ik enkel diep betreuren.
Zoals ik al zei, u had een andere keuze. Dat u dat niet hebt gedaan, maakt van u een
spijtige opportunist. Dat politiek opportunisme
draait dan inderdaad om het behoud van een veilig en zeker politiek zitje. Want u ruilt de onzekerheid binnen een
krimpende partij voor de zekerheid binnen een op electorale wolkjes drijvende
partij. Dat politieke zelfbehoud maakt
van u een politieke huurling. Het enige
wat wij van een huurling zeker weten is dat zij wispelturig zijn. Dat zij meelopen met de winnaar van het
moment.
Met vriendelijke groeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten