Die eerste keer. Die tweede
keer. Zelfs die derde keer. Elk van die keren wordt op zekerheid
gespeeld. Geen waaghalzerij. Brave veiligheid, daar wordt naar
gezocht. In de recepten uit het nieuwe
kookboek sporen wij naar vertrouwelijkheid.
Naar eenvoud. Naar dingen,
waarover wij ons de baas weten. Waarvan
wij kunnen zeggen dat het ons wel zal lukken.
Dat wij het wel tot een goed einde zullen brengen. Ondanks onze gekende beperktheden als
culinair wonder. Want dat moet ik
erkennen tegenover mezelf, ik kan niet koken.
Zelfkennis is belangrijk in de kookkunst. Want zelfoverschatting kan tot rampen leiden
in de keuken. In elk recept wordt ieder
woord gewikt en gewogen. Bij twijfel
wordt verder gekeken. Verder gebladerd. Naar haalbaarheid. Naar doenbaarheid.
Simpliciteit en kookboeken, kan dat samengaan? Jawel. Zijn kookboeken enkel bedoeld voor
gevorderden? Geenszins. In dit kookboek
vind ik mijn gading. Ik vind die recepten,
waarmee ik aan de slag kan. Krachtige
runderbouillon met limoen? Het lukt mij.
Cottage pie met gehakt en bloemkoolpuree? Geen enkel probleem. Lasagne? Zo gefikst.
Die gemakkelijke, haalbare recepten hebben een leuke bijwerking. Niet enkel zijn zij overheerlijk. Niet enkel zijn zij fantastisch lekker. Die recepten doen meer. Zij versterken mijn zelfvertrouwen. Doen mij inzien dat zelfs ik kan koken. Ik had het onmogelijk geacht. Of bijna onmogelijk. Maar die eerste successen op het culinaire
front duwen mij verder. Zij duwen mij
naar een ander level. Een hoger
level. Een level, dat ik ver buiten mijn
mogelijkheden achtte. Ik grijp terug
naar het boek. Ik blijf hangen bij
recepten, die ik aanvankelijk negeerde.
Omwille van de moeilijkheidsgraad.
Omwille van het gebruikte vocabularium.
Want woorden, die mij de wenkbrauwen doen fronsen, waren tot voor kort
voldoende om te twijfelen over de haalbaarheid.
Die moeilijke woorden deden mij aarzelen. Maar nu niet meer. Want ik heb zelfvertrouwen getankt. Ik ben zekerder van mijn stuk.
Snelle trinchado met gebakken groenten? Jawel, want blijkt dat
trinchado een ander woord is voor stoofpotje.
Dat moet dus kunnen. Gegrilde
calamari met olijven en cabanossi? Jawel, want blijkt dat cabanossi een
Zuid-Afrikaanse salamivariëteit is. Dat
moet dus kunnen. Kipkebab met chermoula?
Jawel, want blijkt dat chermoula een gemakkelijk te bereiden sausje is. Ook dat moet dus kunnen.
Zo blijkt het wonder dan toch geschied. Ik ben een kok. Een echte kok. Ik kook.
Recepten. Gemakkelijke en
moeilijke. Ik maak geen onderscheid
meer. Geen faalangst meer. Alle recepten uit het kookboek zijn haalbaar. Dat heb ik ondervonden. Aan den lijve. Proefondervindelijk. Dit kookboek bevestigt dat kookklunzen boven
zichzelf kunnen uitstijgen. Dat die
klunzen kunnen vervellen tot miraculeuze kookkunstenaars.
De Real Meal Revolutie? Zelfverzekerd sta ik aan het kookvuur. Met plezier.
Met een grote glimlach op het gezicht.
Alleen dat feit al is een heuse revolutie.
Nu weet ik het zeker. Iedereen kan koken. Met het nodige geduld. Met het juiste kookboek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten