Beste Lana,
Beste Jean-Christophe,
Hitler is dood. Een eenvoudig
historisch gegeven. Dat dacht ik. Toch blijkt het niet zo te zijn. Blijkbaar had het heel wat voeten in de aarde
om tot die ogenschijnlijk simpele vaststelling te komen. Lange tijd werd er getwijfeld of Hitler
werkelijk dood was. Lange tijd werd
getwijfeld over de eigenlijke doodsoorzaak.
Zelfmoord door een vuurwapen of door gif. Er werd getwijfeld. Rusland koos voor het laatste, op aansturen
van Stalin. Zelfmoord door gif zou een
verachtelijke houding zijn voor een oorlogsleider. Daarom werd door de Russen alles in het werk
gesteld om die these ingang te doen vinden.
Toch kwamen de Engelsen tot een ander besluit. Na een optelsom van bewijzen en
getuigenverklaringen stelden de Engelsen dat Hitler zijn leven had beëindigd
met een vuurwapen. Niet enkel die
discussie bleef lange tijd voor controverse zorgen. Er waren die verhalen dat Hitler er toch in
geslaagd zou zijn Berlijn te ontvluchten.
Hierover bestaan heel wat verhalen.
Sommige wild, andere minder wild.
Zelfs Stalin zou beweerd hebben dat Hitler levend was en gevlucht zou
zijn.
Nog één keer wilt u het dossier Hitler uitpluizen. Uitspitten.
U wilt tot op het bot gaan. U
gaat op zoek naar de waarheid. Die ene
waarheid. Die ene heldere waarheid. Dat lijkt makkelijk. Dat is het niet. U moet naar Rusland. U moet toegang krijgen tot de
bewijsstukken. Bewijsstukken, die veilig
en wel weggeborgen zijn in verschillende archieven. U moet naar het Staatsarchief van de
Russische Federatie. Want daar wordt de
schedel van Hitler bewaard. In een
diskettebox. U moet naar het Militair
Staatsarchief. Want daar worden de
politiedossiers bewaard van de getuigen van de laatste dagen van Hitler. U moet naar het Archief van de Russische geheime
dienst. Want daar worden stukken van
Hitlers kaak en gebit bewaard.
Drie maal moet u zich toegang verwerven tot archieven. Tot Russische archieven. Dat is niet evident. Geheimen uit het verleden zijn ook nu nog
geheimen. Die dossiers zijn geklasseerd
als top secret. Staatsgeheimen,
ontoegankelijk voor buitenstaanders. Maar
u hebt een geheim wapen. U hebt Lana
Parshina. Deze Amerikaans-Russische
freelancejournaliste en documentairemaakster weet hoe het spelletje werkt. Charme en volharding, dat zijn haar
troeven. U zou kunnen denken dat enkele
bankbiljetten onder tafel doorschuiven zou kunnen helpen. Dat dacht ik ook. Maar Lana denkt dat niet. Zij doet het anders. Zij blijft haar vraag tot inzage
herhalen. Opnieuw en opnieuw en
opnieuw. Zij geeft niet op. Zij laat zich niet afschepen. Zelfs als de afspraak op het allerlaatste
moment wordt afgezegd, wanhoopt zij niet.
Zij gaat door. Tot de deuren van
de archieven worden opengezet. Tot de
nodige documenten eindelijk kunnen ingekeken worden.
Niet enkel slaagt Lana er in u toegang te verlenen tot het allergeheimste. Ook wetsdokter Philippe Charlies mag
binnen. Hij mag, samen met u, de
restanten van het lijk van Hitler bekijken.
Enkel kijken. Voor een wetenschappelijke
analyse wordt geen toestemming gegeven.
Er wordt wel eens gezegd dat geluk in een klein hoekje schuilt. Dat geldt ook voor uw onderzoek. Toeval laat minuscule deeltjes van tandsteen
achter op de handschoenen van Charlier.
De handschoenen waarmee hij de onderkaak heeft gemanipuleerd. Die deeltjes blijken voldoende te zijn voor
het nodige onderzoek. Verbazend hoe
wonderlijk wetenschap wel kan zijn.
Eindelijk kunnen de puntjes op de i gezet worden. Eindelijk kan een einde gemaakt worden aan de
waarschijnlijke en onwaarschijnlijke complottheorieën. U brengt de lang gezochte zekerheid. Geen enkele twijfel meer. Hitler is dood. Hoe hij aan zijn einde is gekomen? Dat zal ik
in deze brief niet onthullen. Ik wil
potentiële lezers het plezier om dat te mogen ontdekken niet ontnemen. Ik kan enkel zeggen dat u het weet. Dat u het antwoord op die vraag van één miljoen
geeft.
Niet enkel brengt u in dit boek verslag uit over uw eigen onderzoek. Over uw zoektocht naar de waarheid. U reconstrueert ook de reeds gevoerde
onderzoeken. De onderzoeken, gevoerd
door de Russen. Door de Britten. Door de Amerikanen. Allemaal wensen zij de waarheid te
weten. U onthult de valse sporen. De misleiding. De dwaalsporen. Want dat staat vast, de vroegere bondgenoten
zijn niet langer bondgenoten. Het
IJzeren Gordijn loopt dwars door het onderzoek.
Terwijl Hitler bij leven de bondgenoten verenigde, drijft hij na zijn
dood diezelfde bondgenoten uiteen.
Om tot de reconstructie van de reeds gevoerde onderzoeken te komen,
moet u terugkeren naar de laatste dagen van Hitler. De laatste dagen van het Derde Rijk. Samen met u keert de lezer terug naar
Berlijn. Naar de Führerbunker. Wij keren terug naar de waanzin van die
dagen. U laat zien hoe Hitler gelooft in
waanideeën. Hij rekent op de slagkracht
van niet bestaande legerkorpsen. Hij
gelooft in het succes van door hem bevolen tegenoffensieven. U laat zien hoe zijn entourage niet durft
tegen te spreken. Terwijl de Russen
bijna aan de Berlijnse bunker staan, verlaten de laatste getrouwen hun
schuiloord. Enkel Hitler en Goebbels
blijven achter. De anderen vluchten. Velen worden gevangengenomen. Worden verhoord. Worden vaak zelfs gemarteld. Die laatste getrouwen worden de
hoofdrolspelers in de gevoerde onderzoeken.
Zij zijn de belangrijkste getuigen.
Die getuigenverklaringen vormen ook de basis voor uw onderzoek. Getuigenverklaringen, waartoe u eindelijk toegang
krijgt.
Beste Lana. Beste
Jean-Christophe. Jullie brachten mij
terug naar de Tweede Wereldoorlog. Naar
de Koude Oorlog. Naar het Rusland van
vandaag. Die drie reizen in de tijd
brengen jullie samen in één spannend, rijkelijk gedocumenteerd boek. Dat boek heb ik gelezen. Ik wil jullie danken dat ik over jullie schouders
mocht meekijken. Dat ik medespeurder
mocht zijn in het ontrafelen van de waarheid.
Want dat is wat zeker is, uw boek brengt die lang gezochte
en zekere waarheid. Een mens heeft waarheden
nodig. Op los zand kan geen leven
gebouwd worden. Ik wil jullie dus danken voor
die ene extra zekerheid.
Met vriendelijke groeten.
Dit boek zal ik toevoegen aan de leeslijst.
BeantwoordenVerwijderen