donderdag 29 november 2018

Uitgelezen: De dood van Hitler, het ware verhaal. Brief aan Jean-Christophe Brisard en Lana Parshina.

Beste Lana,
Beste Jean-Christophe,
 
Hitler is dood.  Een eenvoudig historisch gegeven.  Dat dacht ik.  Toch blijkt het niet zo te zijn.  Blijkbaar had het heel wat voeten in de aarde om tot die ogenschijnlijk simpele vaststelling te komen.  Lange tijd werd er getwijfeld of Hitler werkelijk dood was.  Lange tijd werd getwijfeld over de eigenlijke doodsoorzaak.  Zelfmoord door een vuurwapen of door gif.  Er werd getwijfeld.  Rusland koos voor het laatste, op aansturen van Stalin.  Zelfmoord door gif zou een verachtelijke houding zijn voor een oorlogsleider.  Daarom werd door de Russen alles in het werk gesteld om die these ingang te doen vinden.  Toch kwamen de Engelsen tot een ander besluit.  Na een optelsom van bewijzen en getuigenverklaringen stelden de Engelsen dat Hitler zijn leven had beëindigd met een vuurwapen.  Niet enkel die discussie bleef lange tijd voor controverse zorgen.  Er waren die verhalen dat Hitler er toch in geslaagd zou zijn Berlijn te ontvluchten.  Hierover bestaan heel wat verhalen.  Sommige wild, andere minder wild.  Zelfs Stalin zou beweerd hebben dat Hitler levend was en gevlucht zou zijn.
 
Nog één keer wilt u het dossier Hitler uitpluizen.  Uitspitten.  U wilt tot op het bot gaan.  U gaat op zoek naar de waarheid.  Die ene waarheid.  Die ene heldere waarheid.  Dat lijkt makkelijk.  Dat is het niet.  U moet naar Rusland.  U moet toegang krijgen tot de bewijsstukken.  Bewijsstukken, die veilig en wel weggeborgen zijn in verschillende archieven.  U moet naar het Staatsarchief van de Russische Federatie.  Want daar wordt de schedel van Hitler bewaard.  In een diskettebox.  U moet naar het Militair Staatsarchief.  Want daar worden de politiedossiers bewaard van de getuigen van de laatste dagen van Hitler.  U moet naar het Archief van de Russische geheime dienst.  Want daar worden stukken van Hitlers kaak en gebit bewaard.
 
Drie maal moet u zich toegang verwerven tot archieven.  Tot Russische archieven.  Dat is niet evident.  Geheimen uit het verleden zijn ook nu nog geheimen.  Die dossiers zijn geklasseerd als top secret.  Staatsgeheimen, ontoegankelijk voor buitenstaanders.  Maar u hebt een geheim wapen.  U hebt Lana Parshina.  Deze Amerikaans-Russische freelancejournaliste en documentairemaakster weet hoe het spelletje werkt.  Charme en volharding, dat zijn haar troeven.  U zou kunnen denken dat enkele bankbiljetten onder tafel doorschuiven zou kunnen helpen.  Dat dacht ik ook.  Maar Lana denkt dat niet.  Zij doet het anders.  Zij blijft haar vraag tot inzage herhalen.  Opnieuw en opnieuw en opnieuw.  Zij geeft niet op.  Zij laat zich niet afschepen.  Zelfs als de afspraak op het allerlaatste moment wordt afgezegd, wanhoopt zij niet.  Zij gaat door.  Tot de deuren van de archieven worden opengezet.  Tot de nodige documenten eindelijk kunnen ingekeken worden.
 
Niet enkel slaagt Lana er in u toegang te verlenen tot het allergeheimste.  Ook wetsdokter Philippe Charlies mag binnen.  Hij mag, samen met u, de restanten van het lijk van Hitler bekijken.  Enkel kijken.  Voor een wetenschappelijke analyse wordt geen toestemming gegeven.  Er wordt wel eens gezegd dat geluk in een klein hoekje schuilt.  Dat geldt ook voor uw onderzoek.  Toeval laat minuscule deeltjes van tandsteen achter op de handschoenen van Charlier.  De handschoenen waarmee hij de onderkaak heeft gemanipuleerd.  Die deeltjes blijken voldoende te zijn voor het nodige onderzoek.  Verbazend hoe wonderlijk wetenschap wel kan zijn.  
 
Eindelijk kunnen de puntjes op de i gezet worden.  Eindelijk kan een einde gemaakt worden aan de waarschijnlijke en onwaarschijnlijke complottheorieën.  U brengt de lang gezochte zekerheid.  Geen enkele twijfel meer.  Hitler is dood.  Hoe hij aan zijn einde is gekomen? Dat zal ik in deze brief niet onthullen.  Ik wil potentiële lezers het plezier om dat te mogen ontdekken niet ontnemen.  Ik kan enkel zeggen dat u het weet.  Dat u het antwoord op die vraag van één miljoen geeft.
 
Niet enkel brengt u in dit boek verslag uit over uw eigen onderzoek.  Over uw zoektocht naar de waarheid.  U reconstrueert ook de reeds gevoerde onderzoeken.  De onderzoeken, gevoerd door de Russen.  Door de Britten.  Door de Amerikanen.  Allemaal wensen zij de waarheid te weten.  U onthult de valse sporen.  De misleiding.  De dwaalsporen.  Want dat staat vast, de vroegere bondgenoten zijn niet langer bondgenoten.  Het IJzeren Gordijn loopt dwars door het onderzoek.  Terwijl Hitler bij leven de bondgenoten verenigde, drijft hij na zijn dood diezelfde bondgenoten uiteen.
 
Om tot de reconstructie van de reeds gevoerde onderzoeken te komen, moet u terugkeren naar de laatste dagen van Hitler.  De laatste dagen van het Derde Rijk.  Samen met u keert de lezer terug naar Berlijn.  Naar de Führerbunker.  Wij keren terug naar de waanzin van die dagen.  U laat zien hoe Hitler gelooft in waanideeën.  Hij rekent op de slagkracht van niet bestaande legerkorpsen.  Hij gelooft in het succes van door hem bevolen tegenoffensieven.  U laat zien hoe zijn entourage niet durft tegen te spreken.  Terwijl de Russen bijna aan de Berlijnse bunker staan, verlaten de laatste getrouwen hun schuiloord.  Enkel Hitler en Goebbels blijven achter.  De anderen vluchten.  Velen worden gevangengenomen.  Worden verhoord.  Worden vaak zelfs gemarteld.  Die laatste getrouwen worden de hoofdrolspelers in de gevoerde onderzoeken.  Zij zijn de belangrijkste getuigen.  Die getuigenverklaringen vormen ook de basis voor uw onderzoek.  Getuigenverklaringen, waartoe u eindelijk toegang krijgt.
 
Beste Lana.  Beste Jean-Christophe.  Jullie brachten mij terug naar de Tweede Wereldoorlog.  Naar de Koude Oorlog.  Naar het Rusland van vandaag.  Die drie reizen in de tijd brengen jullie samen in één spannend, rijkelijk gedocumenteerd boek.  Dat boek heb ik gelezen.  Ik wil jullie danken dat ik over jullie schouders mocht meekijken.  Dat ik medespeurder mocht zijn in het ontrafelen van de waarheid.  Want dat is wat zeker is, uw boek brengt die lang gezochte en zekere waarheid.  Een mens heeft waarheden nodig.  Op los zand kan geen leven gebouwd worden.  Ik wil jullie dus danken voor die ene extra zekerheid.
 
Met vriendelijke groeten.

1 opmerking: