Over een nieuw academiejaar. Over glasscherven. Over het circulatieplan. Over de kracht van verandering (?). Brief aan de student.

Beste student,

 

Het nieuwe academiejaar is gestart.  Ik heb het gemerkt.  Het is opnieuw drukker in de straten.  Cafés lopen weer vol.  Er wordt opnieuw bier geschonken.  Of andere niet-alcoholische dranken.  U bent student.  U bent verstandig.  Op verstandige wijze gaat u met alcohol om.  Niet altijd.  Meestal wel.  Pleinen ontvangen weer volk.  Dat is waar pleinen voor gemaakt zijn.  Pleinen zijn ontmoetingsplaatsen.  Die functie geeft u opnieuw aan de pleinen.  Ik kijk om mij heen.  Wat ik zie, stemt mij gelukkig.  Ik word blij van uw jeugdig enthousiasme.  Ik rij niet langer meer alleen op de fiets.  Ik rij niet langer alleen op de baan.  Ik krijg opnieuw gezelschap.  Samen rijden wij naar onze bestemmingen.

 

Het nieuwe academiejaar is gestart.  Ik heb het gemerkt.  Dat heb ik reeds gezegd.  Herhaling dient vermeden te worden.  Toch merk ik het niet enkel aan de pleinen.  Niet enkel aan de cafés.  Ik merk het ook op straat.  Dat bedoel ik dan letterlijk.  Als fietser moet ik voortaan uitkijken op straat.  Al te vaak moet ik slalommen langs glasscherven.  Ik doe al het mogelijke om die scherven te ontwijken.  Dat lukt mij meestal.  Maar niet altijd.  Soms word ik te voet gesteld.  Ten gevolge van een lekke band.  U leest voorgaande.  U meent te weten wat zal volgen.  U vreest een bolwassing.  Dat is niet wat volgt.  Bij een lekke band durf ik al eens te vloeken.  Maar nooit of te nimmer zal ik u vervloeken.  U bent mij te dierbaar.  Een jeugdzonde, zo noem ik het.  Jeugdzonden dienen vergeven te worden.

 

Ik schrijf deze brief uit bezorgdheid om u.  Ik wens u te waarschuwen.  Een waarschuwing? Jawel.  Ik meen dat enige verduidelijking op zijn plaats is.  Zodat u als een gewaarschuwd man of vrouw verder door het leven kan.  U weet, die zijn er nog steeds twee waard.  Die wisselkoers blijft ongewijzigd.  Is niet onderhevig aan schommelingen.  Laat mij u dus waarschuwen.  

 

Enige tijd terug pleitte Anneleen Van Bossuyt voor een tramspoorvrij Gent.  Zij wou de trammen uit het stadscentrum bannen.  Heel misschien moet u denken aan een late aprilgrap.  Dat deed ik ook.  Toch was het bittere ernst voor haar.  U zou denken dat zij deze eis kon staven met allerhande studies.  Studies waaruit zou moeten blijken dat de tram niet thuishoort in een stad.  Dat deed zij niet.  Zij had andere motieven.  Meer persoonlijke motieven.  Ooit had zij haar voet gebroken door een val op de tramsporen.  Dat incident was voor haar voldoende om tot die vreemde eis te komen.  U begrijpt waar ik heen wil.  Inderdaad.  Ik mag er niet aan denken dat onze lijsttrekster voor de N-VA ooit in de Overpoortstraat haar fietsband zou lek rijden.  Haar persoonlijke ervaringen sturen haar beleid.  Kleuren haar programma.  Net als de tramsporen zou zij pleiten voor het verbannen van de studenten uit Gent.  Want die student zou voor haar de boosdoener zijn.  Voor boosdoeners kent zij geen genade.  Die moeten er uit.  Die moeten weg.  U zou Gent dus moeten verlaten.  

 

U bent een student.  U kent het belang van cijfers.  Van studies.  Van onderzoek.  U zou dus komen aanzetten met bewijzen.  Bewijzen die het belang van de student voor een stad moeten aantonen.  U zou alles bundelen in een dik dossier.  U zou oordelen dat uit dat dossier voldoende bewijskracht moet blijken.  Laat mij u dit zeggen.  Cijfers doen er niet toe.  Voorkeur wordt gegeven aan het aanvoelen van de burger.  Het buikgevoel bepaalt het politieke handelen van deze lijsttrekster.  U twijfelt?

 

Uit de nieuwste cijfers van de provincie Oost-Vlaanderen blijkt dat 11,2 procent van alle winkelvloeroppervlakte leeg staat op het grondgebied van Gent.  Een vergelijking met andere centrumsteden maakt duidelijk dat Gent geen uitzondering is.  In bijna alle centrumsteden groeit de leegstand.  In Antwerpen staat 16,7 procent leeg.  Sint-Niklaas, Mechelen en Kortrijk scoren slechter.  Leuven en Hasselt zitten ongeveer met hetzelfde cijfer als Gent.  Niettegenstaande deze leegstand merken wij dat in Gent 34.000 m² méér winkelvloer in gebruik is dan tien jaar geleden.  Dat is te wijten aan de opkomst van de ketens.  Er is in Gent dus meer winkelruimte maar in minder winkels.  Anneleen Van Bossuyt schuift dit alles aan de kant.  Zij weigert het Gentse verhaal te kaderen in het grotere geheel.  Zij weigert te kijken naar regionale of nationale tendensen.  Cijfers hoeft de Gentse N-VA niet.  De Gentse N-VA hoort iets anders als zij met de mensen praat.  Het aanvoelen van de burger, u begrijpt het wel.  Einde discussie.

 

Uit metingen van de Vlaamse Milieumaatschappij blijkt dat de luchtkwaliteit sterk verbeterde sinds de invoering van het circulatieplan.  De gemiddelde concentratie stikstofdioxide daalde met 18 procent.  Dat is dubbel zoveel als in de rest van Vlaanderen.  Ook op de kleine ring werd een kleine daling vastgesteld.  Be-Mobile stelde dan weer vast dat de doorstroming van het verkeer verbeterde.  Zij berekenden dat er minder files waren in de binnenstad.  Sommige filegevoelige straten werden filevrij.  Het verkeer verplaatste zich niet massaal naar de stadsring.  Daar blijft de druk min of meer gelijk.  De files op de ring zijn wel verschoven.  En Anneleen Van Bossuyt? Zij beweert dat het mobiliteitsprobleem zich heeft verplaatst.  Mensen staan tegenwoordig stil in Ledeberg of Sint-Amandsberg.  Cijfers hierover heeft zij niet.  Alweer is er dat aanvoelen van de burger.  Einde discussie.

 

Het Duitse Wuppertal Instituut onderzocht op vraag van Greenpeace de mobiliteit en levenskwaliteit in de vijf meest bevolkte steden van België.  In dit onderzoek scoort Gent het beste op het vlak van duurzame mobiliteit.  De stad scoort vooral punten met haar circulatieplan, het grote aantal verplaatsingen per fiets en een goed parkeerbeleid.  Uit het onderzoek komt ook naar voor dat in Gent slechts 41,2 procent van de verplaatsingen per auto of motor gebeurt.  En Anneleen Van Bossuyt? Zij zwijgt.  Studies hoeven toch niet gelezen te worden.  Het buikgevoel van de burger zegt over dit onderwerp niks.  De burger voelt niks aan.  Dus zwijgt Anneleen Van Bossuyt.

U denkt zekerheid te hebben met een overtuigend dossier.  Een dossier waarin de economische baten van een grote studentenpopulatie netjes op een rij worden gezet.  Helaas.  U moet weten dat cijfers niet langer meer overtuigen.  Onderbouwde dossier behoren voortaan tot het verleden.  Dat heet de kracht van verandering te zijn.  U kan die evolutie betreuren.  In uw loopbaan zal u door docenten aangemoedigd worden een debat aan te gaan met argumenten.  In het politieke debat lijken andere regels te gelden.  Daar geldt voortaan het buikgevoel van de burger.  Verandering blijkt dan toch niet altijd een positieve wending in zich te dragen.

Beste student.  Kijk uit met die glasscherven.  Want nog vóór u het beseft, zit u in Antwerpen.  Of in Leuven.  Verbannen.  Uit Gent weggestuurd.  Dit wou ik u meegeven.  Uit bezorgdheid.  Omdat ik u hier niet weg wil.  Feest dus.  Uitgebreid en veel.  Feest dus.  Lang, tot in de vroege uurtjes.  Maar hou tegelijk een oogje in het zeil.  Om tijdig in te grijpen als u Anneleen Van Bossuyt waarneemt in de Overpoortstraat of elders.  Haast u om nog snel die straten schoon te vegen.  Ga aan de kant.  Geef Anneleen Van Bossuyt vrije baan.  Want enkel die vrije baan kan u hier houden.  Zoals ik al zei, u bent gewaarschuwd en die zijn er twee waard.

 

Heel misschien komen wij elkaar wel ergens tegen.  Dan drinken wij een glas.  Jawel, een glas.  Een pintje hoort in een glas.  Niet in een bekertje.  Zelfs als ik weet dat het risico op een lekke band daarmee groter wordt.  Samen heffen wij het glas.  Op een fijn academiejaar.  Op een goede uitslag.  Beste student, het ga u goed.

 

Met vriendelijke groeten.