Beste Belle,
Beste Dana,
Beste Eva,
Beste Ian,
Beste Johannes,
Beste Paul,
Beste Sioen,
Ik was fan. Van het eerste
seizoen. Als bij toeval was ik er op
uitgekomen. Toeval, zo mag het genoemd
worden. De datum van de eerste
aflevering was niet met fluostift aangestipt in mijn agenda. Dat had ik niet gedaan. Zappen bracht mij tot het programma. Al zappend kwam ik bij Liefde voor Muziek
uit. Ik bleef hangen. Ik keek.
Niet die ene keer. Neen, elke
week was ik op de afspraak. Elke week
liet ik mij verbazen. Ik was in die mate
een fan dat ik met spijt afscheid nam.
Afscheid van Stan. Van
Slons. Van Christoff. Van Kate.
Van Guy. Van Tom. Met enige zin voor overdrijven zou ik zeggen
dat het afscheid mij fysisch pijn deed.
Maar dat is dan bij wijze van overdrijven. Het afkicken was een hard proces.
Deze maand begon dan het tweede seizoen. Ik maakte enig voorbehoud. Ik was niet meteen enthousiast. In die lauwe reactie schuilde een zekere mate
van zelfbescherming. Ik was bang
teleurgesteld te worden. Omdat ik meende
dat niks dat eerste seizoen kon evenaren.
Beter kon niet. Dat was
onmogelijk. Of toch bijna.
Toch was ik die eerste aflevering op post. Ik kon niet anders. Ik moest kijken. Jawel, ik ben nieuwsgierig. Dat enkel vrouwen nieuwsgierig zouden zijn,
is een fabeltje. Dat fabeltje wens ik
uit de wereld te helpen. Ik ben een man,
ik ben curieus. Wreed curieus. Dat kan ik niet ontkennen. Dat wil ik niet ontkennen. Nieuwsgierigheid is een aanstekelijke
motor. Het drijft een mens naar
buiten. Om te zien. Te horen.
Te voelen. Kortom, het doet een
mens ontdekken. Dat ontdekken is een fantastische
ervaring. Elke keer weer.
Mijn gezonde nieuwsgierigheid deed mij dan toch kijken. Het voelde als thuiskomen. Ik hoefde mij niet aan te passen. Ik zag dezelfde ingrediënten, die het eerste
seizoen tot een succes maakten. Zeven
collega-muzikanten. Samen op reis. Om liedjes van elkaar te zingen. Om een eigen interpretatie te brengen van
elkaars hits. Tussendoor zien wij in
korte fragmenten wat vakantie met een mens kan doen. Het maakt hem of haar losser. Gekker.
Stoutmoediger. Jongensachtiger. Op de vakantiebestemming glijdt alle hectiek
af. Weg is alle stress. Vrijheid treedt in de plaats. Totale vrijheid, enkel te ervaren op
vakantie.
Wederom gebeurde dat ene. Dat
unieke. Dat magische. Barrières werden gesloopt. Of neen, barrières leken niet te
bestaan. Muziekhokjes blijken enkel te
bestaan in de hoofden van muziekkenners.
In de hoofden van luisteraars.
Bedoeld om alles gemakkelijker te maken.
Bedoeld om iedereen te kunnen labelen.
Muzikanten hebben dat niet. Doen
dat niet. Voor hen bestaat er slechts
één vakje. Slechts één hokje. Dat hokje is de muziek. Alle muziek.
Zonder enig onderscheid.
Muzikanten kijken niet neer op elkaar.
Eenieder staat op gelijke hoogte.
Respect voor wat eenieder bereikt heeft.
Voor wat eenieder gedaan heeft.
Dat stralen zij uit naar elkaar.
Die samenhorigheid creëert een sfeer.
Een sfeer, waarin creativiteit spontaan opborrelt. Een creativiteit, die iedereen
aansteekt. Begeestert. Een creativiteit, dat elke week uitloopt op
een feestje. Een feestje van muzikale
inventiviteit.
Ik kijk naar jullie. Ik luister
naar jullie. Elke keer moet ik
lachen. Niet met jullie. Niet om jullie. Ik lach omdat er een warmte in mij
binnenloopt. Een warmte, dat mij
gelukkig stemt. Dat mij vrolijk maakt. Ik had het niet verwacht. Ik had het bijna onmogelijk geacht. Maar dat tweede seizoen van Liefde voor
Muziek heeft op mij hetzelfde effect als het eerste seizoen. Daar ben ik blij om. Want ergens, diep in dat programma, zit goed
weggestoken wat de wereld eigenlijk zou kunnen zijn. Een wereld van gelijken. Een wereld van geluk. Van verwondering en bewondering. Zonder enige vorm van afgunst. Dat lijkt mij een mooie wereld.
Ik zal blijven kijken. Naar
jullie gekke capriolen. Naar jullie
gedrevenheid. Naar jullie
enthousiasme. Naar jullie warme
aanstekelijkheid. Naar jullie
deugnieterijen. Ik zal blijven
luisteren. Naar jullie wondermooie
versies. Naar jullie verrassende
versies. Naar jullie vernieuwende
versies.
Het tweede seizoen? Even zo mooi als het eerste. Met even zo mooie en warme mensen.
Ik wens jullie het allerbeste.
Met vriendelijke groeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten