Beste Bram,
Net voor ik de fiets nam naar de Handelsbeurs, luisterde ik nog even
naar het concert van Royal Blood in de AB.
Dat had ik nog op de digibox staan.
AchtTV had het concert uitgezonden.
Ik had het opgenomen. Om te
consumeren op het juiste ogenblik. Ik
achtte het ogenblik rijp. Mijn andere
huisgenoten waren op stap. Ik was
alleen. Home alone. Master of the universe. De volumeknop draaide ik open. Het moest hard gaan. Ruig.
Ruw. Dat vraagt de muziek van Royal
Blood. Ik ben volgzaam. Wat moet, moet. Ik ging wild tekeer. Springend in de zetels. Net niet dansend op tafel. Als de beste speelde ik luchtgitaar. Wereldkampioen luchtgitaarspelen, zo voelde
ik mij. Dit was luid en wild. Straks in de Handelsbeurs verwachtte ik warme
ingetogenheid. Royal Blood en Bony
King. Twee uitersten. Extremen, dat is wat een mens nodig
heeft. Dat is wat het leven kruidt.
Wild Flowers, uw vierde album.
Dat was de reden waarom ik naar de Handelsbeurs kwam. Ik had de lovende commentaren gelezen. In Humo.
In De Standaard. Voor dat
nieuwste album was u naar Amerika getrokken.
U had samengewerkt met studiomuzikanten, wiens geloofsbrieven een mooi
deel van de Amerikaanse muziekgeschiedenis omspannen: Bonnie Raitt, Joe Henry,
Jackson Browne, T Bone Burnett, Aimee Mann, Ray Lamontagne. Dat zijn heel wat namen. Mooie namen.
Dat alles maakte mij nieuwsgierig.
Ik was te laat. Het fileprobleem
kon ik niet aanhalen als excuus. Zoals
ik al zei, ik was met de fiets. Een
verkeerde inschatting van de weersomstandigheden, dat was de reden. Tegenwind had een invloed op mijn anders niet
te meten snelheid. Die meteorologische
vertraging had mij uw eerste nummer doen missen. Wel was ik op tijd voor uw
verontschuldigingen. U excuseerde
zich. Omdat u zo maar begonnen was
zonder enige aankondiging. Ik aanvaardde
uw excuses. Toch waren deze niet
nodig. Wij waren gewoon te laat. Te weinig attent.
Ondanks die misgelopen intro was ik onmiddellijk mee. Geen noodzakelijke aanpassingen. Geen onwennigheid. Niks van dat alles. Onmiddellijk vond ik mijn plaatsje in die
stille zaal. Want dat was wat dadelijk
opviel. Het was stil in de zaal. Bijna muisstil. Dat is wat uw muziek vraagt. Dat is wat uw muziek afdwingt. Uw muziek dwingt het publiek te
luisteren. Mee te gaan in die warme
intensiteit. Zich te laten meedrijven op
die heerlijke, muzikale golven.
De studiomuzikanten had u achtergelaten in Amerika. Op het podium viel u terug op Vlaamse
muzikanten. Bijna zou ik zeggen, wat
wijzelf doen, doen wij beter. Toch zeg
ik het niet. Omdat ik een gloeiende
hekel heb aan die slogan. Omdat in die
term een te arrogante zelfgenoegzaamheid schuilt. Arrogantie en zelfgenoegzaamheid, daarvan hou
ik mij ver weg.
Ondanks de afwezigheid van die Amerikaanse muzikanten, werd ik tijdens
het concert toch naar Amerika gevoerd. Uw
muziek leverde mij dat ticket naar de Verenigde Staten. In uw muziek hoorde ik echo’s van Crosby,
Stills, Nash & Young. Even meende ik
zelfs Emmylou Harris te horen op het podium.
Met die verwijzingen meen ik niet te willen suggereren dat u steelt. Dat u pikt of jat. Neen, enkel wil ik aangeven dat u uw
invloeden weet te kiezen. Enkel van de
groten kan men leren. Dat doet u.
Ik ben niet van mijn plaats geweken.
Zelfs niet om een biertje ben ik gegaan.
Ik wou niks missen. Als
schoonheid u wordt aangereikt, past het niet daarvan weg te lopen. Dan moet u aanvaarden. Onvoorwaardelijk. Dat heb ik gedaan. Met volle overgave heb ik al die pracht met
dankbaarheid aanvaard. Van begin tot
einde. Van alfa tot omega.
Hoogtepunten? Dat is moeilijk.
Toch in dit geval. Want wat als
een avond enkel uit hoogtepunten bestaat? Wat is dan het mooiste? Door het één
te benoemen, doet men afbreuk aan het ander.
Dat zou jammer zijn. Ondanks die
wetenschap heb ik toch één lichte voorkeur.
De samenzang met Cleo Janse en Gertjan Van Hellemont. De breekbaarheid in dat samenzingen was
hemels mooi.
Beste Bram. Ik wil u
danken. Voor een prachtige avond. Een warme avond. Een ontroerende avond. Een avond met een hoge en intense
muzikaliteit. Ik heb genoten. Meer dan genoten.
Met vriendelijke groeten.
Clip:
Website:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten