Ik knijp er eventjes tussenuit.
Laat mij mijzelf corrigeren, eventjes dient ruimer gezien te
worden. Dient ruimer geïnterpreteerd te
worden. Met eventjes bedoel ik niet
enkele dagen. Dat eventjes mag vrij
vertaald worden naar enkele weken. Pas
op drie december ben ik weer present.
Pas op drie december zal mijn blog opnieuw tot leven gewekt worden. In die tussentijd zal absolute radiostilte
heersen. Geen enkele bijdrage. Geen enkel opiniestuk. Geen enkele brief. Geen enkele aanrader.
Ben ik het schrijven moe? Word ik geconfronteerd met die gevreesde
writer’s block? Heeft de muze mij verlaten en loopt mijn inspiratiebron leeg?
Vrees niet, geen van alle is er aan de hand.
De verklaring is zo veel simpeler.
Zo veel eenvoudiger. Vakantie,
dat is de enige uitleg. De batterijen
even opladen, het kan een mens goed doen.
Rust, dat is wat ik zoek. Dat is
wat ik hoop te vinden. Maar niet enkel
volledige rust. Dat zou al snel gaan
vervelen. Interessante, boeiende
ontmoetingen, dat hoop ik evenzeer te vinden.
Vaak is dat de perfecte combinatie voor een meer dan geslaagde
vakantie. Als bovenop die combinatie nog
adembenemende landschappen en verbluffende, historische monumenten worden
gedrapeerd, kan het niet meer stuk. Wij
leven in hoop. Wij vertrekken met
hoop.
Maar ik wil niet zomaar vertrekken.
Vetrekken zonder iets achter te laten, het zou niet mooi zijn. Daarom dat kleine extraatje. Onlangs bracht Mark Lanegan samen met zijn
band een nieuw album uit, Phantom Radio.
Dat leek mij een mooie afsluiter.
Ik groet u. Ik wens u fijne
weken toe. Op drie december treffen wij
elkaar terug. Maar tot dan zal het
stilletjes zijn. Heel stilletjes.
Link:
Mark Lanegan Band – Sad lover.
Mark Lanegan Band – Full performance.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten