Beste Bart,
Jawel, er zijn zaken gebeurd met een fatale afloop. Dat erkent u, ongeveer twee weken terug in
een interview met de lokale televisie.
Meer nog, dat betreurt u. Maar om
nu onmiddellijk de bijzondere bijstandsteams aan banden te leggen, dat vindt u
alweer een stapje te ver. U zegt dit als
burgervader. U spreekt in die
hoedanigheid. Die teams staan mee in
voor de veiligheid van de burger. Die
veiligheid meent u niet langer te kunnen waarborgen. Toch niet als de speciale
interventie-eenheden aan handen en voeten gebonden worden. Als die eenheden afgeschaft worden. Dat meende u toch even te moeten zeggen. Om op die manier uw bezorgdheid over deze
evolutie even te ventileren.
Betreuren, dat zou moeten volstaan.
Betreuren om dan weer over te gaan tot de gewone gang van zaken. Een eigenaardige houding lijkt mij. Laten wij daarom even terugspoelen.
Op 6 januari 2010 overleed Jonathan Jacob. In een cel.
Dat gegeven zou moeten volstaan om alle alarmbellen en sirenes te laten
afgaan. Maar dat gebeurt
nauwelijks. Of het gebeurt wel maar vindt
nauwelijks weerklank. Eén iemand geeft
de strijd niet op. De vader van Jonathan
blijft de zaak onder de aandacht brengen.
Hij eist dat de verantwoordelijken voor de dood van zijn zoon moeten
vervolgd worden.
Alles komt in een stroomversnelling na de reportage ‘De gestoorde
procedure’ in Panorama. Die reportage
werd uitgezonden op 21 februari 2013.
Drie jaar na het overlijden. Plots
blijkt het land te klein. Plots heeft
iedereen een mening. Het blijft niet
enkel bij meningen. Op basis van de betreffende
reportage schiet het Comité P in actie. Zij
start een onderzoek naar de gebeurde feiten.
In haar rapport vraagt het Comité in haar aanbevelingen om een
ministeriële omzendbrief. In die
omzendbrief zou een referentiekader moeten uitgewerkt worden. Dat kader moet duidelijkheid verschaffen over
het takenpakket van de speciale eenheden van de lokale en federale
politie. Ook moet duidelijk aangegeven
worden onder welke voorwaarden lokale politiekorpsen eenheden kunnen oprichten.
Na publicatie struikelen politici over elkaar om de meest straffe
uitspraken te doen. Politici lijken
eensgezind. Aanpassingen en bijsturingen
zijn noodzakelijk. Uw partijgenoot BenWeyts, tevens justitiespecialist voor uw partij, stelt klaar en duidelijk dat
Jonathan Jacob nog zou geleefd hebben indien de beschikbare kennis zou gedeeld
worden onder de verschillende eenheden.
Die eenheden lijken al te zeer op een eilandje te opereren.
Op 21 juli 2014 komt de gevraagde omzendbrief. Die brief komt tegemoet aan de aanbevelingen,
neergeschreven in het onderzoeksrapport van Comité P. Er komen strengere eisen inzake kwaliteit en
opleiding. De speciale eenheden van de
federale politie zullen de lokale teams gaan begeleiden bij opleiding,
bijscholing en selectie. Ook de vraag
naar regelmatige inspecties van de lokale bijstandsteams wordt
gehonoreerd. In de omzendbrief wordt
voorzien in de oprichting van een opleidingsinstituut. In dat instituut kan alle beschikbare
informatie tussen federale en lokale speciale eenheden uitgewisseld worden om
op die manier tot een uniforme aanpak te komen.
Tot slot wordt in de omzendbrief aangegeven dat de federale
interventie-eenheden voorrang hebben op lokale bijstandsteams bij
omstandigheden waarin vuurwapens en/of explosieven aan te pas komen.
Aan banden leggen? Afschaffen? Dat lees ik nergens in de
omzendbrief. Duidelijkheid en
uniformiteit, dat beoogt de omzendbrief.
Een duidelijke structuuur. Een
uniforme procedure. Wie kan daar wat op
tegen hebben? Ik alleszins niet. U ook
niet (als u heel eerlijk bent). Iedereen
in dit dossier is bezorgd om het waarborgen van de veiligheid. Net als u.
Het Comité P en de Minister trachten die bezorgdheid te kaderen in een
optimaal werkende politie. Zij beseffen
dat bijsturingen noodzakelijk zijn. Op basis
van de dagelijkse praktijk. Op basis van
zaken met een fatale afloop.
Die zaak met een fatale afloop, waarnaar u verwijst, heeft een
naam. Dat is de zaak van Jonathan
Jacob. Die zaak valt niet enkel te
betreuren. Meer nog valt die zaak
vermeden te worden. De omzendbrief is
een oprechte poging dergelijke voorvallen in de toekomst te vermijden. De felle focus van u en uw partij op ‘law and
order’ kan best een lovenswaardige beleidskeuze zijn maar die keuze mag u niet
blind maken voor noodzakelijke bijsturingen.
In uw reactie op de omzendbrief meen ik evenwel een zekere blindheid
te mogen vaststellen. Net die blindheid
valt te betreuren. Net die blindheid kan
best vermeden worden.
Met vriendelijke groeten.
Chronologie – de links:
Panorama-reportage ‘De gestoorde procedure’.
Onderzoeksrapport Comité P.
Omzendbrief betreffende het algemene referentiekader van BijzondereBijstand in de lokale politie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten