Beste Naomi,
De avond dat Donald Trump tot winnaar van de presidentsverkiezingen
werd uitgeroepen, zat u in Australië.
Waar ik zat, weet ik niet meer.
Wat ik wel nog weet, is dat ik stomverbaasd was. Ik begreep het niet. Ik kon maar niet begrijpen hoe iemand als
Donald Trump tot president kon verkozen worden.
Ik besloot mij af te wenden.
Omdat ik walgde. Uit een soort
van zelfbescherming besloot ik mij niet te ergeren aan deze persoon. Want dat zou gebeuren. Dat wist ik.
Om dat te vermijden, keerde ik mij af.
U deed dat niet. Gelukkig
maar. Met uw boek schudde u mij
wakker. U toonde mij dat het
noodzakelijk was deze man te ontmaskeren.
U toonde mij dat het noodzakelijk was een alternatief te
formuleren. Want enkel een werkbaar
alternatief kan opnieuw de hoop aanzwengelen.
De hoop, die vele middenveldorganisaties verloren hadden. Die organisaties moeten opnieuw samenwerken
om de hele wereld duidelijk te tonen dat het anders kan. Dat het anders moet. U gaat ons voor. Aan het eind van uw boek schrijft u een
manifest. Het Leap-Manifest. Dat is uw hoop. Onze toekomst.
Maar dat vernieuwende licht gaat pas schijnen aan het eind van uw
boek. Eerst moeten we door een dal. Een diep dal.
Waar nauwelijks enig licht schijnt.
Om tot een heldere analyse te komen, toont u de lezer hoe het zover is
kunnen komen. U toont hoe het nu
is. U toont hoe het nog erger kan. Dat deel van het boek is weinig hoopvol. Het pessimisme overheerst. Maar u acht deze benadering van het probleem
noodzakelijk om uiteindelijk te kunnen tonen hoe het beter kan. Hoe het optimisme toch kan zegevieren.
In slechts enkele maanden hebt u dit boek geschreven. Het lijkt bijna een vlugschrift. Een pamflet.
Toch is het dat niet. Voor dit
boek kan u terugvallen op uw vorig studiewerk.
Uw drie boeken (No Logo, De Shockdoctrine en No Time) komen samen in dit
ene boek. Alle neergeschreven theorieën
in die boeken komen samen in de persoon van Donald Trump. Daarmee bewijst u dat Donald Trump geen
ongelukje is. Geen accident de
parcours. Hij komt niet onverwacht. Dat te durven denken zou een grote denkfout
zijn.
Het kan gek klinken maar het lijkt alsof Donald Trump uw boeken
gelezen heeft. Toch uw eerste boek. Donald Trump doet wat supermerken doen. Supermerken beseffen dat niet het product
belangrijk is. Dat lijkt bijna
bijkomstig te zijn. Veel belangrijker is
het imago. Een uniek imago creëert
grotere winsten. U toont aan hoe Trump
deze strategie op een bijna perfecte wijze op zichzelf heeft toegepast. Trump werd het merk. Het logo.
Zonder inhoud. Enkel
verpakking. Het presidentschap is de
ultieme uitbreiding van dat merk. Het
presidentschap zal de waarde van het merk doen stijgen. Tot ongekende hoogten. Trump passeert langs de kassa. Terwijl hij de wereld in een politieke crisis
stort, kan hij zichzelf verrijken.
Zonder enige gêne.
In die ongegeneerde race naar zelfverrijking kent Donald Trump de
waarde van een crisis en/of schok. Dat
doet vermoeden dat hij ook uw tweede boek gelezen heeft. In uw boek wijst u op dat gevaarlijke kantje
van de huidige president. Die president
lijkt beseffen hoe een schok (oorlog, natuurramp, economische crisis, …) het
algemeen belang kan laten wijken voor het bedrijfsbelang. Via een crisis zou hij drastische maatregelen
kunnen doorvoeren en zou hij de democratie aan de kant kunnen schuiven. Voor u is dit geen science-fiction. Het zou werkelijkheid kunnen worden. Dat meent u oprecht. Donald Trump kan u niet verrassen. U bent alert.
Herhaaldelijk stelt u in uw boek hoe een oorlog een oliecrisis kan uitlokken. Die crisis kan tot hogere prijzen leiden, die
kunnen te gelde gemaakt worden door de fossielebrandstofindustrie. Een industrie, die sterk vertegenwoordigd is
in de regering van Trump. Overdreven? Ik
weet het niet. Ik huiver als ik denk aan
het spierballengerol met Noord-Korea, Syrië, Iran, Venezuela, …
Zou het kunnen dat Donald Trump uw twee eerste boeken gelezen
heeft. Het is een mogelijkheid. Wat hij gelezen heeft, past hij toe. Maar dan in omgekeerde zin. Uw aanbevelingen negeert hij. Wat u aanraadt, negeert hij. Waar u tegen tekeer gaat, doet hij. Jawel, het is een rare jongen. Wat ik evenwel onmogelijk acht, is dat hij uw derde
boek gelezen heeft. Want wat hij
verkondigt, gaat regelrecht in tegen uw opvattingen. Donald Trump verdonkeremaant de bewijzen van
klimaatverandering. Hij stopt het
onderzoek naar de mogelijke gevolgen van deze klimaatverandering. Hij schaft de voorzieningen voor het
bestrijden van de gevolgen van de klimaatverandering af. Hij neemt de belemmeringen voor werkzaamheden
die de klimaatcrisis verergeren weg.
Neen, hij heeft uw derde boek niet gelezen. Hij is een negationist. Dat ben u niet. U bent bezorgd om de wereld. Om de aarde.
Dat is Donald Trump niet. Hij is
enkel bekommerd om geld. Veel geld.
Kan Donald Trump gecounterd worden? Jawel, dat kan. Niet door het status-quo te bepleiten. Dat hebben we geprobeerd. Met Hillary Clinton. Dat is niet gelukt. Hij kan enkel gecounterd worden door een geloofwaardige
kandidaat. Die kandidaat kan enkel
geloofwaardig zijn als hij de drie crises benoemt: het neoliberalisme, de
economische ongelijkheid en de klimaatverandering. Als dat gebeurt, zou het kunnen lukken. Was Bernie Sanders die man? Niet echt. Ook dat bewijst u in uw boek.
Zoals ik al zei, er kan weinig gelachen worden als u schrijft over
Trump. Over de beweegredenen van die
man. Over de ‘politieke’ keuzes van die
man. Toch eindigt u positief. Wij moeten ons verenigen in de strijd. Waarbij u duidelijk stelt dat de tijd voor
kleine stapjes definitief voorbij is.
Daarvoor is het veel te laat. Eén
grote sprong voorwaarts zal nodig zijn.
Broodnodig. U eindigt met het
Leap-Manifest. Een pleidooi voor een
zorgzame samenleving. Voor een betere
samenleving. U geeft in dat manifest
duidelijk aan welke richting het uit moet.
U geeft duidelijk aan hoe uw voorstellen kunnen gefinancierd
worden. Het Leap-Manifest is een
handleiding. Voor de politicus. Voor de geëngageerde burger. Voor allen, die beseffen dat het anders
moet.
Beste Naomi, ik las uw boek. Ik
besef nu dat het niet volstaat mij weg te draaien van Donald Trump. Ik besef nu meer dan ooit dat we hem recht in
de ogen moeten kijken. Dat we hem moeten
ontmaskeren. Niet door enkel te focussen
op zijn gekkigheden. Dat doen we al te
veel. Neen, wij moeten ons focussen op
zijn beleid. Om duidelijk aan te tonen
voor wie de president rijdt. Om aan te
tonen wiens belangen hij verdedigt. Die
taak hebt u met dit boek op uw schouders genomen. Voor die verhelderende ‘tour de force’ wil ik
u danken.
Met vriendelijke groeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten