Uitgelezen: Tom in alle staten. Brief aan Tom Van de Weghe.

Beste Tom,

 

U deed mij dingen doen, die ik onder normale omstandigheden niet zou doen.  Toch deed ik het.  Tegen het advies van mijn ouders in.  Tegen het advies van experten in.  Let wel, u dreef mij niet tot illegale dingen.  Ik heb geen aanleg voor de illegaliteit.  Ik ben een nette jongen.  Heb een goede opvoeding genoten.  Maar toch week ik onlangs af van het rechte pad.  Omdat het moest.  Omdat ik geen andere uitweg zag.  Zo oordeelde ik.  Ik wou uw laatste boek uit hebben vóór de Amerikaanse presidentsverkiezingen.  Omdat ik vreesde dat ik de houdbaarheidsdatum van het boek zou overschrijden.  Ik stond dus onder tijdsdruk.  Daarom nam ik het boek mee naar bed.  Las ik uw boek in bed.  Dat mag niet.  Omdat het de slaaphygiëne zou verstoren.  Toch heb ik het gedaan.  Maar ik heb geen spijt.  Geen berouw.  Ik heb gezondigd maar voel op geen enkele manier de behoefte hiervoor boete te doen.  Integendeel.  Hat waren mooie nachten.  Interessante nachten.

 

Amerikanen zijn dom.  Dat durven wij wel eens te zeggen als wij zien dat Donald Trump kans maakt president van de Verenigde Staten te worden.  Wij, Europeanen, kunnen dat niet begrijpen.  Dat zou bij ons nooit kunnen gebeuren.  Wij denken dat er een grote kloof gaapt tussen beide continenten.  Toch lijken de verschillen niet zo groot.  Dat las ik in uw boek.  In beide continenten heerst angst.  Angst voor terrorisme.  Angst voor immigranten.  Angst voor de gevolgen van een geglobaliseerde wereld.  Die angsten doen een mens rare sprongen maken.  In Europa wijken wij uit naar extreme antwoorden.  Filip De Winter, Marine Le Pen, Nigel Farage, Geert Wilders zijn enkele van die extremen.  In Amerika lijken velen te denken dat Donald Trump een antwoord kan bieden op die angsten.  Daarbij komt nog dat Trump belooft het Amerikaanse leiderschap in de wereld te herstellen.  Want dat leiderschap heeft deuken opgelopen.  Hij zal Amerika weer doen schitteren.  Al te veel Amerikanen geloven immers dat hun land veel van zijn glans verloren heeft.  Die belofte op herstel blijkt een grote impact te hebben op het kiesgedrag van velen.  Zijn Amerikanen dan toch dom? Dat durf ik niet meer te beweren na het lezen van uw boek.  Ik neig naar de nuance.  Mijn oordeel wordt milder.

 

Uw boek bracht mij tot dat uitgebalanceerde inzicht.  Maar dat is niet de enige reden waarom ik uw boek zou durven aan te raden.  Ik heb nog een reden.  Uw boek doet dromen.  Elke keer wanneer ik het boek opensloeg, leek het alsof ik mee stapte in uw wagen.  Dat ik naast u in de wagen zat.  Dat u mijn gids was.  Mijn gids doorheen Amerika.  Bijna was het alsof ik niet las.  Bijna was het alsof ik luisterde.  Naar u.  Naar uw verhalen.  Ik hing aan uw lippen.  U bracht mij naar plekken, die een plaats hebben verworven in de geschiedenis van het land.  Ik kwam in plaatsen, die refereren aan de duistere kanten van de Amerikaanse geschiedenis.  De Amerikaanse Burgeroorlog, de slavernij, de strijd om de burgerrechten, het politiegeweld tegen zwarten, de schietpartijen, … Toch liet u mij niet enkel de donkere bladzijden uit de Amerikaanse geschiedenis lezen.  U bracht mij ook naar andere plaatsen.  U bracht mij naar Nashville.  Naar New Orleans.  Naar Seattle.  U liet mij kennismaken met de wonderlijke, muzikale erfenis van het land.  U bracht mij naar vele plaatsen, waar presidenten een voetafdruk achterlieten.  U liet mij verdwalen in bijna niet te beschrijven natuurschoon.  De wonderen van de natuur, daarmee liet u mij kennismaken.

 

Ooit zal ik naar Amerika gaan.  Dat heb ik altijd gezegd.  Maar niet onmiddellijk.  Het zal even moeten wachten.  Andere, moeilijker te bereizen en verre landen krijgen voorrang.  Die landen wil ik vooraf doen.  Nu ik nog jong ben.  Nu ik nog goed te been ben.  Als ik op pensioen ben, dan moet het lukken.  Dan zal ik naar Amerika trekken.  Met in mijn bagage uw boek.  Uw uitgestippelde parcours zou een leidraad kunnen zijn.  Ik zou de volledige route kunnen volgen.  Eens op pensioen hebben we alle tijd van de wereld.  Dan hoeven we ons niet meer te haasten.  Enkel onthaasten is dan nodig.  Het volledige parcours of een stukje van dat parcours, het maakt niet uit.  Dat alles weet ik nu nog niet.  Maar u hebt mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd.  U hebt mijn honger gevoed.  Die nieuwsgierige honger moet gestild worden.  Dat weet ik nu.

 

Bij het lezen van uw boek was ik uitgegaan van een verkeerde veronderstelling.  Ik dacht dat uw boek slechts beperkt houdbaar was.  Omdat u in uw boek berichtte over de huidige race naar het Witte Huis.  Na acht november zou uw boek geen nieuwswaarde meer hebben.  Alles zou voorbij zijn.  Ik heb uw boek uit.  Nu weet ik dat ik dwaalde.  Want uw boek heeft een blijvende waarde.  Kan om het even wanneer gelezen worden.  Ook als Hillary Clinton president is.  Zelfs als Donald Trump president wordt.

 

U vertelde over de grote problemen, waarmee Amerika wordt geconfronteerd.  U toonde ons de uitdagingen, waarvoor datzelfde Amerika staat.  U vertelde over de tekortkomingen van het huidige kiessysteem.  U toonde ons de moeilijkheden binnen de Amerikaanse politiek.  Doorheen dat alles weefde u uw reisverslag.  Doorheen dat alles liet u Amerikanen getuigen.  U liet hen aan het woord.  Liet hen de pijnpunten duiden.  De strijdpunten, die om een kordaat beleid vragen.  Uw boek bracht mij naar een boeiend land.  Naar een land, waarover te veel vooroordelen bestaan.  Uw boek bracht mij naar de Amerikaanse droom, die heel soms een nachtmerrie blijkt te zijn.  Uw boek bracht mij naar een land, waarvan ik nu zeker weet dat het ooit mijn reisbestemming wordt.

 

Beste Tom, ik wil u danken voor dit interessante boek.  Een boek, dat inzichten bracht.  Een boek, dat dromen in mijn hoofd deed nestelen.  Voor dat boek wil ik u danken.

 

Met vriendelijke groeten.