Beste Titus,
Beste Robrecht,
Beste Joris,
Slechts weinigen hebben het.
Slechts weinigen kunnen het. U
hebt het. U kan het. Heel waarschijnlijk zal u zich nu afvragen
wat u precies hebt. Wat u precies
kan. Laat het mij verduidelijken. Vrijdagavond gingen we naar uw
voorstelling. Naar Cabane. De verwachtingen waren hooggespannen. Dat is altijd zo als ik naar uw Compagnie
kom. Nooit hebt u mij
teleurgesteld. Of toch heel weinig. We mogen de waarheid geen geweld
aandoen. Maar als u mij teleurstelde, vergaf
ik het u. Keek ik al uit naar onze
volgende ontmoeting.
Vrijdagavond kwam ik dus naar Cabane.
Dat uitzonderlijke gebeurde. Dat wonderlijke. Van bij de eerste minuut had u mij in uw
greep. Hoe u het doet, weet ik nog
altijd niet. Maar u deed het. Alweer.
Ik schoof naar voor op mijn stoel.
Ik boog licht naar voor. Omdat ik
niets wou missen. Omdat ik elk woord wou
opnemen. Geen enkele beweging wou ik
missen. Ik wou alles zien. Alles horen.
Elke nuance. Niets mocht aan mijn
aandacht ontsnappen.
Ik heb gelachen. Vaak en
luid. Nu zou u kunnen denken dat ik
enkel aandacht had voor het oppervlakkige. Voor datgene wat bovendrijft. Dat ik helemaal geen aandacht had voor die
onderliggende boodschap. Voor het
eigenlijke verhaal. U zou kunnen denken
dat ik het niet zo goed begrepen heb.
Dat ik zou denken dat het een komedie was. Dat deed ik niet. Ik was mee in het verhaal. Ik voelde wat onderhuids sluimerde. Ik ving de signalen op. De noodkreet hoorde ik.
U had een verleden. Zoals
iedereen. Maar niet iedereen sleept
vragen uit dat verleden mee. Vragen,
waarop nog geen antwoorden werden gegeven.
U had die vragen wel. Dat
bezwaarde uw leven. U droeg die last
mee. U had nog nooit iemand gevonden om
te ventileren. Om te ontluchten. Het leek wel alsof u een tikkende tijdbom
was. U had een kort lontje. Bij het minste explodeerde u. U zocht naar een mogelijkheid om alles los te
laten. Wij waren getuige van die
zoektocht. Die zoektocht naar dat
moment. Die zoektocht naar die antwoorden.
U bleek te wanhopen. Maar dan
kwam dat moment. Dan werd u die
mogelijkheid geboden. U ontmoette iemand. Een wildvreemde. Door omstandigheden werd u
samengebracht. Die onverwachte
ontmoeting interpreteerde u als die ene mogelijkheid. Dat moment, waarop u alles vrijuit kan
uiten. Zonder mogelijke repercussies. U daagde elkaar uit. U dreef elkaar in het nauw. Op een dergelijke manier dat het wel tot een
uitbarsting moest komen. Dat gebeurde
dan ook. Alle problemen kwamen naar
boven. De gemaakte fouten. De begane vergissingen. Alles werd op tafel gegooid. Wij waren de stille getuigen. Op die momenten verging het lachen ons. Voelden wij met u mee.
Plots kregen wij te horen wat onderhuids borrelde. Een ongemakkelijke relatie met de vader. Met de vrouw.
Een afwezigheid op een te belangrijk moment. Het besef geen afscheid te hebben
genomen. Een te grote zorg voor uw
zoon. Alle pijn werd
uitgeschreeuwd. Tegen elkaar. Tegen u zelf.
Het stopte niet. De wonde was
opengebarsten. Alle vuiligheid moest uit
de wonde. Alle etter moest er uit. U ging maar door. Ongehinderd. U nam geen blad voor de mond. Spaarde niemand. Dit was het moment. Dat langverwachte moment. Nu mocht niks meer achtergehouden
worden. Alles moest er uit.
Ik heb gelachen. Maar ik heb
ook intens meegeleefd. Bijna moest ik
huilen om dat emotionele analfabetisme.
Om die onmogelijkheid over gevoelens te praten. Om die onmogelijkheid dingen uit te praten. Niet op te stapelen. Pas met de rug tegen de muur lukte het dan
toch. Uiteindelijk.
Beste Titus. Beste Robrecht. Beste Joris.
Vrijdagavond hebt u mij een boeiende avond geschonken. Een mooi begin van het weekend. Tijdens het weekend dacht ik vaak terug aan
Cabane. Aan uw prestatie. Telkens was er datzelfde besluit. Telkens zei ik tegen mijzelf dat het
buitengewoon sterk was. Het verhaal. Uw performance. Op niks valt ook maar iets af te dingen. Ik zei het al in het begin. Compagnie Cecilia stelt nooit teleur. Deze voorstelling was nog maar eens een
bevestiging.
Beste Titus. Beste Robrecht. Beste Joris. Ik wil u danken. Van ganser harte.
Met vriendelijke groeten.
Speellijst:
Cabane – Compagnie Cecilia.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten