De Real Meal Revolutie. Een revolutionair kookboek. Brief aan de auteurs.

Beste Sally-Ann,

Beste Tim,

Beste Jonno,

 

Ik heb uw boek gelezen.  Een nogal vreemde bekentenis.  Want ik heb het over een kookboek.  Kookboeken moeten niet gelezen worden.  Kookboeken moeten gebruikt worden.  Kookboeken zijn doe-boeken, geen leesboeken.  Met een kookboek moet aan de slag gegaan worden.  Dat heb ik dan ook gedaan.  Uw boek belandde niet in de boekenkast.  Omdat uw boek daar niet hoorde.  Uw boek nam ik mee naar de keuken.  Daar resideert uw boek nu bijna één maand lang.

 

Uw boek is nu niet meer zo netjes.  Als u mijn boek zou zien, zou u niet durven beweren dat het nog maar één maand oud is.  Zelfs ik zou het niet durven beweren.  Het boek lag te dicht bij de kookpotten.  Dat eist zijn tol.  Op vele bladzijden vind ik spetters.  Tussen bladzijden vind ik soms kleine herinneringen aan gebruikte ingrediënten.  Op pagina’s vind ik soms afdrukken van vette vingers.  Terwijl ik bij een roman zou huilen om een dergelijke nonchalance, doe ik het bij uw kookboek niet.  Ik huil niet.  In al die sporen vind ik bewijs van mijn gedrevenheid.  Van mijn door u gevoede passie.

 

Eén maand lang ben ik nu een Real Meal revolutionair.  Heb ik nu meer energie? Heb ik nu een verbeterde focus? Heb ik nu een betere nachtrust? Lever ik nu betere sportprestaties? Heb ik nu een gezonder bloedsuikergehalte? Op al die vragen durf ik niet te antwoorden.  Omdat ik niet kan.  Om op sommige vragen een gedegen antwoord te kunnen geven, zou ik misschien mijn huisarts moeten raadplegen.  Zij zou mij een wetenschappelijk onderlegd antwoord kunnen geven.  Gebaseerd op gemeten waarden.  Zij zou verder kijken dan het vlugge nattevingerwerk en een al te eenvoudig aanvoelen.  Mijn huisarts heb ik niet geraadpleegd.

 

Ben ik gebuisd als revolutionair? Zou ik een slecht rapport krijgen? Het zou kunnen.  Ik moet eerlijk zijn.  Ik ben geen blinde volger.  Ik hoed mij voor elke vorm van extremisme.  Zelfs het culinair extremisme schrikt mij af.  Ik durf al eens af te wijken van uw verlichte pad.  Door tijdsgebrek.  Door omstandigheden.  Ik ben dus geen revolutionair.  Eerder ben ik een vrijbuiter.  Dat vrijbuiterig gevoel heeft tot gevolg dat ik uw gezondheidsclaims niet kan onderschrijven.  Op basis van uw dieet zal ik geen marathon lopen.  Op basis van uw dieet zal ik niet zwemmen van Mozambique naar Madagaskar.  Dat alles hebt u wel gedaan.  Ik niet.  Daarvoor was ik te veel zondaar.  Daarvoor heb ik te veel en te vaak gezondigd.  Tegen uw principes.

 

Ik heb mij inderdaad minder laten leiden door de wetenschappelijke onderbouw van uw boek.  Van uw dieet.  Door uw wetenschappelijk pleidooi in voordeel van uw dieet.  Wetenschap en eten gaan niet samen.  Die combinatie maakt eten kil.  Eten moet warm zijn.  Soms letterlijk maar zeker figuurlijk.  Althans, dat is wat ik meen.  Ik heb mij dus meer gericht op uw recepten.  Daarvan heb ik vele uitgeprobeerd.  Telkens was het resultaat verbluffend.  Ik was onder de indruk.  Van mijn eigen kunnen.  Diep in mij bleek dan toch een kok verborgen te zitten.  Onder uw impuls heb ik deze dan toch gevonden.  Eindelijk.  Dat is misschien de grootste verdienste aan uw boek.  Niet zozeer baanbrekend.  Niet meteen wereldnieuws.

 

Ik heb uw recepten naar de werkelijkheid vertaald.  Van het boek naar de kookpotten.  Het is mij gelukt.  Ik heb gegeten.  Lekker gegeten.  Niet een beetje.  Wel veel.  Niet overdadig.  Dat heb ik niet gedaan.  Want overdaad schaadt.  Dat vermijd ik dus.  Maar ik heb genoeg gegeten.  Genoeg om dat hongergevoel van mij weg te houden.  Een hongergevoel, dat mij zou kunnen verleiden tot foute uitstapjes naar foute lekkernij.  Ik heb genoeg gegeten.  Genoeg om op mijn ideale gewicht te blijven.  Dat ideale gewicht heb ik nooit overschreden.

 

Uw boek ligt in mijn keuken.  Daar zal het blijven.  Ik zal het niet verhuizen.  Het zal niet verdwijnen.  Ik wil het dicht bij mij.  Omdat ik het nog zal gebruiken.  Omdat ik het zal blijven gebruiken.  In mijn inleiding zei ik het al.  Uw boek is een doe-boek.  Dat heb ik gedaan.  Vele malen.  Telkens heb ik genoten.  Ik heb genot gevonden in de voorbereiding.  In het winkelen.  In het koken.  In het eten.  Dat alles dankzij één iets.  Dankzij uw boek.

 

Ik zal uw boek aanprijzen.  Niet omwille van die vele claims.  Dat beschouw ik slechts als een neveneffect.  Wel zal ik uw boek aanprijzen omwille van de recepten.  Dat beschouw ik nog steeds als het hoofdaspect.  Het hoofdaspect van een kookboek.  Dolenthousiast zal ik vertellen.  Over mijn ervaringen als Real Meal revolutionair.  Over mijn ervaringen als gematigd revolutionair.

 

De Real Meal Revolutie? Een heerlijk boek.  Een fantastisch boek.  Een smakelijk boek.  Een overtuigend kookboek.

 

Ik wens u het allerbeste.  Misschien zien wij elkaar ooit in Madagaskar.  Of in Mozambique.  Het zou kunnen.  Wie weet.

 

Met vriendelijke groeten.