Beste Bart,
Ik zal het niet
hebben over uw tweet. Die tweet waarin u
het hebt over wereldvreemde rechters.
Daarover werd reeds voldoende geschreven. Ik zal die discussie dus niet hernemen. Wel wil ik het hebben over uw argumentatie,
die u opbouwde. Over uw verhaal, waarin
u beweert dat België niet alle asielzoekers van de wereld kan opvangen. Over uw verhaal, waarin u beweert dat
rechters het Europese asielbeleid onmogelijk hebben gemaakt.
Indien België een
humanitair visum zou verlenen aan het Syrische gezin uit Aleppo, zou dat de
deur openzetten voor een oncontroleerbare toestroom aan Syriërs. Dat is wat u beweert. Om uw argumentatie kracht bij te zetten,
verwijst u naar Zwitserland. Omdat de
situatie in Syrië snel achteruitging, besliste Zwitserland in 2013 om de
voorwaarden voor visumaanvragen van Syriërs te versoepelen. Geen geldig paspoort. Geen financiële garanties. Bovendien kon men bij nagenoeg elke familiale
band met Zwitserland een aanvraag indienen.
In uitzonderlijke gevallen werden de reiskosten zelfs gedragen door de
Zwitserse overheid. Dat scenario dreigde
nu in België realiteit te worden.
Daarvoor waarschuwde u. Daarvoor
vreesde u.
Nochtans is uw
vrees zonder grond. De Belgische
situatie verschilt in alles van de Zwitserse.
In België worden wel degelijk voorwaarden gesteld. In België moet het bewijs geleverd worden dat
de aanvrager van een humanitair visum niet ten laste zal vallen van de
Belgische staat. Degene, met wie de
aanvrager zich in België zal herenigen, moet beschikken over voldoende
financiële middelen en tevens vast werk hebben.
De hereniger in België zal ook het bewijs moeten voorleggen van
voldoende huisvesting. De visumaanvrager
moet beschikken over een geldig reisdcoument en moet bewijzen dat hij de
administratieve bijdrage van 215,00 euro betaald heeft. Bovendien wil ik nog meegeven dat een
humanitair visum geen recht is. Het is
een gunst, waarbij de Dienst voor Vreemdelingenzaken elke aanvraag op
individuele basis beoordeelt.
U vreest dat
vanaf heden zestig miljoen vluchtelingen naar een Belgische ambassade kunnen
stappen, een humanitair visum aanvragen, vertrekken en uiteindelijk in België
asiel kunnen aanvragen. U vreest dat die
waanzin kan omgezet worden in werkelijkheid.
Dat zijn uw woorden. Bovenstaande
moet evenwel duidelijk maken dat een dergelijk ‘horrorscenario’ niet tot de
mogelijkheden behoort. Wat u doet, is
stemmingmakerij. Paniekzaaierij. U verdraait de realiteit voor politiek
gewin. Voor politiek gespin.
U beweert dat rechters
het Europese asielbeleid onmogelijk hebben gemaakt. U verwijst hierbij naar het arrest Hirsi vs.
Italië, dat pushbacks op de Middellandse Zee sindsdien verbood. Ook verwijst u naar een arrest, waarbij
België werd veroordeeld voor het terugsturen van een asielzoeker naar
Griekenland. Sindsdien zou het
Dublin-akkoord, dat bepaalt welk land in Europa verantwoordelijk is voor de
behandeling van een asielverzoek, dood zijn.
Dat alles beweert u.
Alweer gaat u
hier heel kort door de bocht. In beide
gevallen oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat de
mensenrechten voor de betrokken personen geschonden werden. Volgens Paul Lemmens, rechter bij het EHRM,
heeft het Hof nooit de bedoeling gehad het immigratiebeleid van nationale
overheden over te nemen maar ziet het Hof er wel op toe dat diezelfde overheden
opereren binnen de grenzen van de mensenrechten. Ik meen te mogen geloven dat u als ware
democraat diezelfde bekommernissen deelt.
In het eerste
arrest werd Italië veroordeeld omdat het land een groep Somaliërs en Eritreeërs
naar Libië had teruggestuurd terwijl er duidelijke aanwijzingen waren dat
vluchtelingen in dat land op een mensonterende manier werden behandeld. De vluchtelingen liepen het risico mishandeld
te worden of dreigden teruggestuurd te worden naar het land, dat ze ontvlucht
hadden. In het tweede arrest oordeelde
het Hof dat België een Afghaan niet had mogen terugsturen naar Griekenland (in
uitvoering van het Dublin-akkoord) omdat de opvang in Griekenland barslecht was
en is. Uit beide arresten spreekt een
humane bezorgdheid. Een bezorgdheid, die
wij jammer genoeg ontberen in het Europese asielbeleid.
U, samen met Theo
Francken, beweert dat het arrest Hirsi vs. Italië smokkelaars een vrijgeleide
geeft om vluchtelingen op gammele bootjes de zee op te sturen. Volgens u zou iedereen die in een bootje
stapt en asiel aanvraagt meteen Europa binnenmogen. U beweert dus dat rechters bestaansrecht
geven aan mensensmokkelaars. Alweer doet
u de waarheid geweld aan. Niet de
rechters treft hierin schuld. Wel de
Europese politici. Nog altijd is het
bijna onmogelijk Europa binnen te komen op legale wijze. Europa trekt steeds hogere muren op aan de
buitengrenzen. Het veroordeelt
vluchtelingen tot het nemen van onmenselijke risico’s. Het beleid en niet de rechters stuurt
vluchtelingen de zee op in gammele bootjes.
Dat is de waarheid. Een waarheid,
die u anders verpakt.
Een oplossing
voor bovenstaande zou misschien kunnen liggen in het vlotter toekennen van
humanitaire visa. Dit zou de mogelijkheid
bieden om meer vluchtelingen veilig naar een bepaald land te laten reizen en
hen bescherming te bieden bij aankomst.
Gevaarlijke tochten, waarbij vluchtelingen hun leven moeten riskeren,
zouden op die manier tot het verleden behoren.
Uiteraard hoeft België dit niet alleen te doen. Een dergelijk beleid moet gekaderd worden in
een uniform Europees beleid. Dat is wat
Vluchtelingenwerk bepleit. Dat is wat
Dokters van de Wereld bepleit. Dat is
een pleidooi, waarvoor politici ongevoelig voor blijken te zijn.
En zo komen we
opnieuw uit bij het humanitaire visum.
Waarmee de cirkel rond is. Ik
betreur uw verzet. Ik betreur uw
argumentatie. U verschuilt zich achter
angst. Angst om overrompeld te
worden. Dat is verkeerd. Dat is fout.
Als politicus moet u zich laten leiden door een zorg om
menselijkheid. Door het streven naar een
humaan beleid. Die bezorgdheid is nu ver
weg. Dat bewees u nog maar eens met uw
uitspraken. Zo lang dat niet gebeurt
faalt u als verantwoordelijk politicus.
Ik hoop dat 2017
een nieuwe start mag betekenen. Een
nieuwe start voor een ander asielbeleid.
Een beleid, gebaseerd op durf en humaniteit. Dat zou mooi zijn. Laat dat mijn wens zijn. U kan die wens tot realiteit maken. Door niet angstig achterover te leunen maar
door daadkrachtig een vernieuwende voortrekkersrol te spelen.
Ondanks alles wil
ik u toch danken.
Met vriendelijke
groeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten