Het lijkt wel alsof het televisieseizoen voorbij is. So You Think You Can Dance? Voorbij. Spitsboers? Voorbij. The Missing? Voorbij. Heylen en de herkomst? Voorbij. Tom & Harry? Voorbij. Neen, het lijkt windstil. De herhalingen doen hun intrede. Met de zomer in het vooruitzicht lijken de
mooie televisieavonden voorbij. Dat
zouden wij kunnen denken. Met die
gedachte in het hoofd zou het kunnen gebeuren dat wij het nalaten de televisie
aan te zetten. Dat wij ons installeren
in de tuin. Of op een terrasje. Om zo te genieten van dat zonnetje. Een zonnetje, dat heel af en toe durft te schijnen. Van die zonneschijn zouden wij dan kunnen
genieten.
Dat alles zouden wij kunnen doen.
Maar dan lopen wij het risico een prachtige reeks te mislopen. Enkele weken terug begon op Canvas de tweede
reeks van Soundtrack. Ik heb nog niet
gekeken. Toch ben ik fan. Omdat ik de eerste reeks zag. In die eerste reeks trokken vier muzikanten (Johannes
Verschaeve, Dijf Sanders, Eva De Roovere en Jason Dousselaere) doorheen Israel
en de Palestijnse Gebieden. Op een heel
andere manier werd dit deeltje van de wereld in beeld gebracht. Op een andere manier dan wij normaal gewend
zijn. Geen journalistieke zoektocht naar
mogelijke oplossingen voor dit conflict.
Dat werd het niet. Wel werd het
een zoektocht naar de rol van muziek in dat deeltje van de wereld. Die zoektocht leverde een heel boeiende reeks
op. Heel eenvoudig in uitwerking maar in
die eenvoud schitterde schoonheid.
Schoonheid en ontroering.
Twee weken terug begon de tweede reeks. Isolde Lasoen, Flip Kowlier, Jef Neve en Tijs
Delbeke trekken deze keer naar Zuid-Afrika.
Met eenzelfde opdracht. Wat het deze
keer geworden is? Ik weet het niet. Het
antwoord moet ik schuldig blijven. De
voorbije afleveringen staan wel op mijn digicorder. Want één ding staat vast, ik wil die reeks
zien. Zeker na het lezen van een
recensie in De Standaard. Die was lovend. Bijzonder lovend. Ik moet dus kijken. Heel binnenkort zal ik dat doen. Heel binnenkort zal ik in het busje stappen
met Isolde, Flip, Jef en Tijs. Dat is
wat ik zeker zal doen.
Nog geen enkele aflevering heb ik gezien van de nieuwe reeks. Toch heb ik via Soundtrack een mooie
ontdekking gedaan. Een muzikale
ontdekking. Naar aanleiding van het
nieuwe programma las ik in De Standaard (jawel, ik heb een abonnement) een interview
met Flip Kowlier. Over zijn ervaringen
met het programma. Met het land. In dat interview vertelt hij over
Bittereinder. Hij heeft het dan niet
over Afrikaners
die na de Britse verovering van Pretoria
en Bloemfontein
in de Tweede Boerenoorlog (1899-1901) de strijd nog
niet wilden opgeven. Die Afrikaners
werden Bittereinders genoemd. Over hen
had hij het niet. Wel had hij het over een
Zuid-Afrikaanse muzikant. Een rapgroep
uit Pretoria. Zuid-Afrikaans rappen? Het
was mij onbekend. Ik ben even gaan
kijken op Youtube. Ik heb gezocht en
gevonden. Wat ik gevonden heb? Een
heerlijke groep. Een fantastische
groep. Ik wil het u niet onthouden. Luister en geniet.
Soundtrack, elke woensdag op Canvas om 21.35 uur.
Clip:
Bittereinder – Klankanatomie.
Bittereinder – Skerm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten