Beste Ali,
Vooraf wens ik mij te verontschuldigen. In het islamdebat bleef ik steeds aan de kant
staan. Ik weigerde een standpunt in te
nemen. Uit angst uitgemaakt te worden
voor islamofoob. Die beschuldiging wilde
ik vermijden. Daarom zweeg ik. Jawel, soms ontbreekt het mij aan de nodige
moed. Toch ontbrak het mij niet enkel
aan moed. Ik realiseerde mij dat ik ook
niet over de juiste wapens beschikte om het 'gevecht' aan te gaan. Het juiste vocabularium ontbrak mij om mij te
mengen in het debat. Ik was dus niet
enkel onmoedig (om het woord ‘laf’ niet te moeten gebruiken). Ik was ook onmondig.
Een mens is nooit te oud om te leren.
Dat wordt wel eens gezegd. Maar
vaak is het ook zo. Dat besefte ik toen
ik uw boek las. U verrijkte mij. Met een verhelderend betoog. Met de juiste woorden. Ik had nochtans mijn twijfels toen ik aan uw
boek begon. U bent een atheïstische
moslim. Ik vreesde een afrekening met uw
vroegere geloofsgenoten. Ik dat u uw
vroegere geloofsgenoten bij het vuilnis zou zetten. Dat u hen zou afserveren. Dat gebeurde niet. Integendeel.
Herhaaldelijk zegt u in uw boek dat er onderscheid moet gemaakt worden
tussen kritiek leveren op de islam en moslims demoniseren. Dat onderscheid maakt u. U bestrijdt de diepgewortelde religieuze
overtuigingen die tot geweld leiden.
Daartoe wenst u het taboe op godsdienstkritiek te doorbreken. Om meerdere redenen is dat geen evidente
oefening. U trekt de leer van de islam
in twijfel en bekritiseert die leer.
Tegelijk wenst u de rechten van moslims te beschermen en te
verdedigen. Toch is het niet enkel
dat. Kritiek op de islam is risicovol. Dat toont u in uw boek aan met vele
voorbeelden.
Terwijl in de media al te vaak de klemtoon wordt gelegd op de
radicalisering binnen de islam, bent u hoopvoller. U noemt die radicalisering een tijdelijke
terugslag en onderscheidt binnen de islam een toenemende secularisatie. Secularisme betekent de scheiding tussen
godsdienst en staatsaangelegenheden, die zowel de vrijheid van godsdienst
mogelijk maakt als het vrij zijn van godsdienst. U beseft dat dit de enige omgeving is waarin
het gesprek binnen de moslimgemeenschap kan plaatsvinden.
In uw boek houdt u een overtuigend pleidooi voor een hervorming van de
islam. Voor een modernisering van de
islam. In uw boek schrijft u een proces
uit dat moet leiden naar verlichting.
Enkele noodzakelijke stappen zijn hiertoe nodig. De eerste stap is de afwijzing van de
schriftuurlijke onfeilbaarheid. Tweede
stap is de hervorming. Dan volgt de
derde stap. Na twee komt drie. Zo is het altijd al geweest. U maakt hierop geen uitzondering. Die derde stap is het secularisme. Pas dan kan de verlichting volgen.
Die eerste stap beschouwt u als echt noodzakelijk. U beseft dat die onfeilbaarheid modernisering
uitsluit. U stelt dat de islam intact
kan blijven terwijl de schriftuurlijke onfeilbaarheid toch afgewezen
wordt. U illustreert dit door te stellen
dat vele moslims de Koran als het woord van God beschouwen maar hun leven daar
niet noodzakelijkwijs heel strikt naar inrichten. U verwijst hierbij naar de soepelheid met de
alcoholnormen, de vriendschap met ongelovigen, het vijf maal bidden per dag, … Tegelijk
zegt u dat steeds meer mensen ervan overtuigd beginnen te raken dat de Koran
niet het woord van God is maar een goddelijk geïnspireerde tekst. Dat stemt u hoopvol.
Toch is het niet enkel deze gewenste evolutie binnen de islam die u
beschrijft. U vertelt ook uw
persoonlijke verhaal. Uw persoonlijke
zoektocht. U vertelt hoe u via het
tussenstadium van seculier moslim tot atheïstische moslim komt. U ervaart dat de interpretatieve benaderingen
van de Koran eindeloos zijn. U gaat de
zoektocht naar de waarheid belangrijker achten dan het verlangen een geschrift
op te schonen. Terecht schrijft u dat
alles betekenisloos wordt als alles alles kan betekenen. Dit doet u uiteindelijk uitkomen bij het
atheïsme.
Uw boek is een hoopvol boek. U
bent ervan overtuigd dat de moslimgemeenschap op weg is naar een meer liberale
en moderne geloofsinvulling. U beseft
dat het proces pas in de beginfase zit maar tegelijk stelt u vast dat er al
heel wat aan het gebeuren is. U
illustreert die vaststellingen met voorbeelden.
Net zoals u doet doorheen uw volledige argumentatie. Net zoals u doet doorheen uw persoonlijke
verhaal. Die voorbeelden maken het boek
wat luchtiger. Maken het boek wat minder
droog. Uw argumentatie wordt hierdoor
tastbaarder. Reëler.
Beste Ali. U nam mijn
aanvankelijke vrees weg. U nam mij mee doorheen
een bijzonder interessante denkoefening.
Meer nog, u nam mij mee doorheen uw wensen. Doorheen uw verlangen. Doorheen uw droom over een nieuwe
toekomst. U bracht mij in contact met uw
engagement. Met uw strijd. Ik hoop dat velen, net zoals ik, zullen
kennismaken met uw boek. Zodat zij het
vaak te enge debat een bredere en kleurrijkere invulling kunnen geven. U schreef een prachtig boek. Ik las een prachtig boek. Een betere uitwisseling kan ik mij niet
inbeelden.
Van harte bedankt.
Met vriendelijke groeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten