Beste Annelies,
Ik had een stop ingelast. Een
stop op de aankoop van boeken. Mijn
boekenkasten puilen uit. Nieuwe boeken
kunnen er niet meer bij. Daarom dus een
stop. Dat was ik zo overeengekomen met
mijn vriendin. Een stilzwijgende
overeenkomst. Daaraan hebben wij
genoeg. In onze relatie hoeft niet alles
op papier gezet te worden. Zeker geen
minder belangrijke akkoorden zoals deze.
Wij vertrouwen elkaar. Een
gegeven woord is een gegeven woord. Het
breken van dat gegeven woord zit niet in mijn aard. Gemakkelijk kwam ik ons akkoord na. Ik kon nog een tijdje voort. Mijn boekenhonger kon ik nog stillen met de nog
niet gelezen boeken uit mijn kast. Dat
zijn er een pak. Ik heb nog veel werk
voor de boeg.
Geen boeken dus. Maar dan kwam
uw boek uit. Dertig dagen. Over dat boek las ik enkel lovende
commentaren. In die mate zelfs dat ik
voor de eerste maal ging twijfelen aan ons eerder afgesloten akkoord. Ik vroeg mij stilletjes af of een alom
bejubeld boek voldoende reden was om die boekenstop voor heel eventjes te
omzeilen. Lange tijd heb ik geworsteld
met die vraag. Slapeloze nachten had
ik. Tot ik een beslissing nam. De onzekerheid en twijfel mochten niet langer
aanhouden. Ik kocht het boek. Uw boek.
In mijn boekenkast zou ik nog wel een plaatsje vinden. Terwijl Europa al te lang talmt met een
Griekse schuldenherschikking kwam ik al snel tot een boekenherschikking. Uw boek vond een plaats.
Met een hoge graad van nieuwsgierigheid begon ik aan uw boek. Ook met een zekere mate van angst. Want soms kan het gebeuren dat een in bijna
alle kranten geprezen boek toch nog tegenvalt.
Dat het boek de voorgespiegelde belofte op intens leesplezier toch niet
inlost. Ik heb het al mogen
ervaren. Ik weet dus dat het kan
gebeuren. Maar dat scenario wenste ik u
en uw pennenvrucht niet toe. Uiteraard
niet. Ik ben een aimabel man.
In uw boek las ik een aanklacht tegen het allesoverheersende
cynisme. Jawel, wij zouden kunnen gaan
denken dat de wereld om zeep is. Een
snel doorbladeren van de krant zou ons tot dat besluit kunnen brengen. Wij hebben er een boeltje van gemaakt. Een rommeltje. Vol wanhoop zouden wij achterover kunnen
leunen. Omdat het toch niet helpt. Omdat niks helpt. Wij zouden onze armen de hoogte kunnen
insteken. Als teken van opgave. Dat zouden wij kunnen doen. Maar dat is niet wat Alphonse doet. Het hoofdpersonage uit uw boek. Hij ageert.
Steekt de handen uit de mouwen.
Bij de pakken blijven zitten is geen optie. Hij doet niet zoals de beste stuurlui. Hij staat niet aan wal. Geen cynisme voor Alphonse. Wel activisme. Via allerlei tussenkomsten, al dan niet
toevallig, tracht hij verlichting te brengen.
Redding.
Meer nog dan verlichting en/of redding brengt Alphonse hoop. Omdat hij zijn belangrijkste kwaliteit ter beschikking
stelt van mensen. Die belangrijkste
kwaliteit is luisteren. Is praten. Het lijkt wel alsof Alphonse een missie
heeft. Dat hij zichzelf als taak heeft
gesteld het gesloten karakter van de Vlaming te slopen. De Vlaming is een binnenvreter. Dat weten wij. Wij lopen niet graag te koop met onze
gevoelens. Mogelijke problemen houden
wij liever voor onszelf. Het wordt als
een nederlaag ervaren als wij te rade gaan bij vrienden voor hulp. Nog erger wordt het als wij professionele
hulp wensen in te schakelen. Dan zijn
wij volledig mislukt. Zo voelt het. Op de één of andere manier slaagt Alphonse er
in die schroom te slopen. Hij slaagt er
in doorheen het harnas van de Vlaming te prikken. Spontaan leggen toevallige passanten of
klanten hun problemen aan Alphonse voor.
Hij loopt niet weg.
Integendeel. Hij neemt zijn
tijd. Hij lijkt het perfecte klankbord
te zijn. Niet enkel luistert hij. Heel af en toe geeft hij aanwijzingen. Kleine tips, die tot een oplossing moeten of
kunnen leiden.
Uw boek baadt in een bijbelse sfeer.
Heel even zouden wij kunnen gaan denken dat Alphonse de Heiland is. De langverwachte Messias. Maar die gedachte weet u te counteren. Want ondanks de zelfverzekerdheid, die hij
etaleert tegenover zijn omgeving, is hij best wel een twijfelaar. Door zijn eigen hoofd razen grote en kleine
twijfels. Over zijn professionele
carrière. Wel of niet een muziekbandje
beginnen. Over een mogelijke
verhuizing. Wel of niet naar Brussel. Dat alles zijn de kleinere dingen. De kleinere twijfels. De liefde en zijn relatie zijn de grotere
twijfels. Onzeker is hij over de
richting, die hij uit wil met zijn relatie.
Die uitgeschreven twijfels plaatsen Alphonse met beide voetjes op de
grond. Het maakt hem menselijk. Het veegt de status van Redder uit. Alhoewel, aan het eind ga ik dan weer
twijfelen. Aan het eind ga ik dan toch
weer denken dat u met Dertig dagen een moderne versie bracht van het leven van
Jezus Christus. Ik vermoed een update te
lezen van dat oeroude verhaal. Maar ik
kan het verkeerd hebben. U ziet, ook ik
heb mijn twijfels.
Ik heb uw boek gelezen. Met
mondjesmaat. Schoonheid moet men tot
zich nemen in kleine hapjes. In kleine
porties. Schoonheid vraagt om matiging. Dat weet ik.
Dat doe ik. In alle dingen. Ook in het lezen. Om die reden heb ik regelmatig uw boek
dichtgeklapt. Ondanks die aandrang
verder te blijven lezen. Toch deed ik
het niet. Gehoorzaam aan mijn voornemen
schoonheid zachtjes te savoureren, legde ik het boek aan de kant. Om terug te grijpen naar het boek als ik de
nood voelde mij onder te dompelen in dat heerlijke wereldje van Alphonse. Als ik mij opnieuw wilde laten vollopen met
dat literaire medicament. Een medicament
tegen cynisme. Tegen wanhoop. Tegen donkerte.
De thematiek van het boek doet een zwaarte vermoeden. Maar die vermoede zwaarte weet u te temperen
door uw humor. Doorheen uw boek sluimert
een lichte, humoristische toets. Dat
maakt alles draaglijk. Dat plaatst alles
in het juiste evenwicht. Want dat is wat
een boek nodig heeft, een juiste balans.
Uw boek heeft dat. Maar niet
enkel dat. Uw boek heeft zo veel
meer. Zo veel meer dingen, die mij doen
besluiten dat uw boek een pareltje is.
Ik heb mijn belofte voorlopig geen boeken meer te kopen gebroken. Dat ik net met uw boek die belofte heb
gebroken, laat mij niet achter met een wrang gevoel. Integendeel.
Ik ben blij dat het net met uw boek was.
Want nu weet ik dat ik in mijn boekenkast een vijfsterrenboek heb
steken. Een vijfsterrenboek, dat ik met
plezier zal aanbevelen.
Beste Annelies, ik dank u voor een sprankelende leeservaring.
Met vriendelijke groeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten