donderdag 24 mei 2018

Levend & Vers, gezien in de Gentse Capitole. Brief aan Wouter Deprez.

Beste Wouter,
 
Uw vrouw kan terug smijten.  Laat het mij anders formuleren.  Zodat ook een buitenstaander voorgaande kan begrijpen.  Uw vrouw werd genezen verklaard.  Ik ken uw vrouw niet.  Dat verhindert evenwel niet dat ik samen met u in een hoerastemming verkeer.  Samen met u ben ik blij om dat goede nieuws.  Ik heb een sterk inlevingsvermogen, dat helpt.  Dan maakt het niet uit of ik de mensen al dan niet ken.  
 
Nu had ik gedacht dat die goednieuwsshow de rode draad zou vormen doorheen uw nieuwste voorstelling.  Dat is niet zo.  Het wordt slechts heel even aangeraakt.  U vermeldt het.  Slechts zijdelings.  Toch kan ik in die korte passages een opluchting voelen.  En horen.  Toch wordt uw vrouw niet de hoofdrolspeelster in uw verhaal.  U laat die hoofdrol aan anderen.  Aan uw kinderen.  Aan uw moeder.  Het eigenlijke uitgangspunt van uw voorstelling is dat u uw ouders wilt bedanken.  Dat u aan uw ouders wilt zeggen dat u hen intens liefhebt.  Met dat voornemen stapt u in de wagen.  Met uw vrouw.  Met uw kinderen.  Vanuit Drongen vertrekt u naar West-Vlaanderen.  Naar uw ouders.  Zij verwachten u.  Want u had vooraf gebeld.  U bent een beleefde jongen.  U springt niet zomaar binnen.  Toch niet op een woensdagmiddag.  U maakt een afspraak.
 
Die lange autorit grijpt u aan om het met het publiek even te hebben over enkele thema’s.  Thema’s, die u belangrijk lijken.  U vertelt over de liefde.  Over dat vreemde bondgenootschap, waarin man en vrouw samenleven.  U vertelt over die kleine misverstanden.  Over grotere moeilijkheden, die dat samenleven kunnen belasten.  Kunnen verzwaren.  Het is geen evidentie.  Dat zegt u.  Dat getuigt u.  Liefde is niet altijd een feest, zo blijkt.  Soms zijn er dieptepunten in een relatie.  Daar doet u niet geheimzinnig over.  U legt alle kaarten op tafel.  Uw verhaal komt vaak heel dichtbij.  De herkenbaarheid is groot.  Soms heel groot.  Met uitzondering dan van de dieptepunten.  Die hebben wij niet gekend.  Die kennen wij niet.  Maar u hebt mij wakker geschud.  Ik weet nu dat liefde geen evidentie is.  Bond Zonder Naam-gewijs zou ik kunnen zeggen dat liefde een werkwoord is.  Oei, oei, oei, ik word melig.  Dat wil ik vermijden.  Melige brieven dienen vermeden te worden.  Ik moet mij herpakken.  Terug naar die meer ernstige ondertoon.
 
Niet enkel de liefde beroert u.  Uw kinderen raken u ook diep.  Met ons wilt u het hebben over de opvoeding van de kinderen.  Dat zou een ver-van-mijn-bedshow kunnen worden.  Ik heb geen kinderen.  Ik heb geen flauw benul waarover u het hebt.  Mijn aandacht had kunnen wegdrijven.  Toch gebeurt het niet.  Zoals ik al zei, ik heb een groot inlevingsvermogen.  Ik keer terug naar mijn kinderjaren.  Duw mij in de rol van uw kinderen.  Waardoor u de rol van mijn vader krijgt toebedeeld.  Dat trucje werkt.  Alles wordt herkenbaar.  Ik realiseer mij dat ik als kind wel een ettertje kon zijn.  Ik was een brave jongen.  Een voorbeeldige jongen.  Net als uw kinderen.  Toch besef ik nu dat mijn vader af en toe met zijn handen in de haren moet gezeten hebben.  Ik zie u aan het werk en plots krijg ik een enorme bewondering voor die grote zelfbeheersing van mijn vader.  Kinderen? Plots kan ik het begrijpen.
 
Tijdens de voorstelling krijg ik een warm gevoel.  Ik voel een warme en intense liefde voor mijn vader.  Eenzelfde liefde voel ik voor mijn moeder.  Nu begrijp ik waarom u die autorit maakt.  Waarom u zo dringend naar uw ouders moet.  Ik had in uw wagen willen plaatsnemen.  Om na uw ouders even binnen te springen bij mijn ouders.  Helaas, u bent reeds onderweg.  Onderweg zijn betekent dat u ooit eens zal arriveren.  Dat gebeurt.  U komt aan bij uw ouders.  Om dan dat ideale moment te zoeken waarop het nog niet uitgesprokene kan gezegd worden.  
 
U vertelt.  Wij lachen.  Dat lijkt mij een faire deal.  Maar geen evidente.  Toch doet u alles evident lijken.  Het lijkt allemaal zo gemakkelijk.  Dat kan slechts één ding betekenen.  U bent een vakman.  U beheerst uw métier.  Iedereen kan wel eens een grap vertellen.  Ik durf hiertoe ook wel eens een poging ondernemen.  Maar hoe een grap vertellen als u de zwaardere thema’s aanpakt? Hoe een publiek in die constante lachmodus houden als het wat zwaarder op de hand wordt? U weet het.  U doet het.  U gaat snel.  U raast.  Twee uur lang.  U gunt u zelf geen pauze.  U gaat niet even aan de kant staan.  Dat mag niet.  Of toch.  Drie muzikale intermezzo’s laten het publiek even op adem komen.  Laten u even op adem komen.  Om er dan weer vandoor te gaan.  In sneltreinvaart.  Het publiek kan enkel achtervolgen.  Ik kan enkel achtervolgen.  Met de volle aandacht.  Om toch maar geen grap te missen.  Om toch maar geen pointe te rateren.
 
Helemaal aan het einde van de avond wordt u wat rustiger.  De grote lichten doven uit.  Enkel dat kleine lichtje brandt.  Op u.  Dat moet zo.  Rust vraagt geen felle lichten.  Rust moet intiem zijn.  In die rust hebt u nog een laatste gesprek met uw moeder.  Over de telefoon.  Want zij belt nog even.  Om dingen te zeggen, die nog niet gezegd werden.  Het wordt stil in de zaal.  Muisstil.  Niemand lacht.  Dat kan ook niet.  Lachen met een krop in de keel, dat is bijna onmogelijk.  Ik tracht die krop weg te slikken.  Het gaat niet.  Die krop blijft steken.  Omwille van wat gezegd wordt.  Omwille van die intensiteit.  Omwille van die eerlijke openheid.
 
Het kleine lichtje dooft.  De voorstelling is voorbij.  Het lukt mij niet meteen.  Omdat ik al te zeer onder de indruk ben.  U hebt mij knock-out geslagen.  Spreekwoordelijk.  Uiteraard.  Het lukt mij dus niet meteen.  Toch moet het.  Toch moet ik rechtop staan.  Een staande ovatie.  Dat lijkt mij de enige en juiste reactie.  Een staande ovatie, waaruit hopelijk mijn dank spreekt.  Mijn dank voor een wonderlijke avond.  Voor een fabuleuze avond.  Voor een avond, waarbij de lach toch nog gekoppeld werd aan een traan.
 
Beste Wouter.  Voor die avond wil ik u uitermate danken.
 
Met vriendelijke groeten.

Speellijst:
Levend & Vers – Wouter Deprez.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten