donderdag 9 november 2017

Uitgelezen: De strijd voor vrede en hoe we die kunnen winnen. Brief aan Tom Sauer.

Beste Tom,
 
De wereld is om zeep.  Met dat ene liedje van Urbanus zou ik de toestand van de wereld kunnen samenvatten.  Er is weinig om vrolijk van te worden.  Pessimisme overheerst.  Optimisme wordt weggezet als naïviteit.  Het kan alleen maar erger worden.  Dat lijkt bijna iedereen te geloven.  De wereld staat in brand.  Niemand lijkt die brand te kunnen blussen.  Zoals ik al zei, de wereld is om zeep.  Amen en uit.
 
Op dergelijke momenten hebben wij nood aan iemand die hoop predikt.  Wij hebben nood aan iemand die tegen de algemene beeldvorming ingaat.  Die het overheersende wereldbeeld bijstuurt en aantoont dat een andere marsrichting mogelijk is.  U neemt die taak op zich.  Dat doet u niet onvoorbereid.  U kruipt niet zomaar op het spreekgestoelte.  U zegt niet zomaar dat alles zal beter worden.  U doet niks van die dingen.  U bent een professor internationale politiek.  Dan moet wat u zegt onderbouwd zijn.  Argumenten, dat zijn uw wapens.  Daarmee hoopt u te overtuigen.  Loze kreten zijn niet aan u besteed.  Die mijdt u in uw nieuwste boek.  Want dat is wat u deed, u schreef een boek.
 
In uw boek lijkt u te beseffen welke immense taak u zich heeft gesteld.  U beseft dat het onmogelijk lijkt om alle wereldlijke problemen te vatten in het format van één boek.  Om alles tot enigszins realistische proporties terug te brengen, hebt u zich daarom voorgenomen uw onderzoek te beperken tot drie domeinen: terrorisme, Rusland en kernwapens.  U zal aantonen dat in elk van die domeinen enig optimisme gerechtvaardigd is.  U zal aantonen dat het anders kan.  U zal aantonen dat Urbanus het verkeerd voorhad. 
 
Drie maal doet u dat op een identieke wijze.  U ontleedt.  U analyseert.  Dat is een discipline, die vandaag in onbruik lijkt te geraken.  De waan van de dag regeert het debat.  Het grotere geheel wordt vergeten.  Alsof dat helemaal niet nodig zou zijn.  U bewijst het tegendeel.  U kijkt achterom.  Naar het verleden.  Vaak ligt in dat verleden de kiem voor de hedendaagse problemen.  Door die kiem te ontkennen of te negeren, blijven mogelijke oplossingen uit.  Vaak wordt gezegd dat stilstaan achteruitgaan is.  Dat wordt beweerd door marketeers.  Frisse jongens in een maatpak.  Met uw analyse toont u aan dat stilstaan net vooruitgaan is.  Door het verleden te begrijpen, kunnen wij vooruit.  Kunnen wij een oplossing vinden voor de vele problemen.  Drie maal bewijst u dat een begrip van dat verleden een oplossing kan bieden voor de door u behandelde thema’s.
 
Bewust zwijg ik over de oplossingen, die u in uw boek aanreikt.  Want u kijkt niet enkel achterom.  U blijft niet enkel stilstaan bij vandaag.  U kijkt ook vooruit.  In dat vooruitkijken vindt u de oplossingen.  Ik wil de potentiële lezers van uw boek niet ontmoedigen.  Ik wil hen het plezier van de ontdekking niet ontnemen.  Dat plezier ligt in het bewandelen van de door u uitgestippelde weg naar een oplossing.  Dat uitstippelen doet u in een rustig tempo zodat de lezer heel makkelijk bij de les blijft.  De lezer haakt niet af.  Stapsgewijs komt u tot de essentie.  Elke stap is duidelijk.  Elke stap is helder.  Hoogdravendheid vermijdt u.  U hoedt zich belerend te zijn.  U bent geen betweter.  Dat bent u geenszins.  Doorheen uw uiteenzetting begeleidt u de lezer naar de conclusie van uw boek.  U houdt ons bij de hand en waakt er over niemand te verliezen onderweg.  
 
Over de oplossingen zal ik zwijgen.  Over uw conclusies zal ik niks neerschrijven.  Toch niet in deze brief.  Eén ding kan ik niet verzwijgen.  Omdat het zo frappant is.  Terrorisme, Rusland – Poetin en kernwapens blijken dat ene ding gemeenschappelijk te hebben.  De reden waarom deze drie thema’s uitgroeiden tot een hot topic, die de wereld in hun greep houden, is het feit dat mensen/landen genegeerd worden.  Uitsluiting blijkt gekke dingen te doen met een mens.  Daarom pleit u in uw boek voor inclusief denken en handelen.  Dat is één van de oplossingen, die u aandraagt.  Dat denken vraagt een mentaliteitswijziging.  Het wordt tijd dat het Westen zich een spiegel voorhoudt.  Dat wij niet langer het vingertje beschuldigend uitsteken naar anderen.  Wij moeten hoogdringend de hand boven eigen hoofd houden.  Dat stelt u klaar en duidelijk.  Het lijkt makkelijk.  Maar net in dat gemak schuilt de moeilijkheid.
 
Ik las uw boek.  U overtuigde mij dat optimisme geen blijk van naïviteit hoeft te zijn.  Ik klapte uw boek dicht en merkte dat het licht wat feller ging schijnen.  De wereld werd minder donker.  Ik wist dat optimisme gerechtvaardigd was.  Terecht haalt u aan dat het gehuldigde optimisme ons niet blind mag maken.  In uw boek schetst u wat er zou kunnen gebeuren als de drie door u behandelde thema’s zouden samenkomen.  Zouden samenvallen.  Dat doemscenario moet ons aanzetten tot handelen.  Moet ons aanzetten de voorgestelde oplossingen in het boek te vertalen naar de realiteit.  Zonder dralen.  We moeten handelen.  Vanaf vandaag.  Uw verhaal eindigt niet met uw boek.  Uw boek is slechts een begin.  Een aanzet.
 
Beste Tom.  Ik wil u danken voor uw boek.  Voor uw uiteenzetting.  Voor uw optimisme.  Voor uw helderheid.  Voor uw duidelijkheid.  Na het lezen van uw boek wil ik mij naar de Universiteit van Antwerpen reppen.  Ik wil mee in de schoolbanken schuiven.  Ik wil uw lessen volgen.  Omdat ik besef dat u met uw analyses een antwoord biedt op het doemdenken.  Op het populistische gewauwel.  U denkt na. Iets wat velen, zelfs vooraanstaande stemmen, in deze dagen al te zeer nalaten te doen.  Voor dat alles wil ik u danken.
 
Met vriendelijke groeten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten