maandag 18 januari 2016

Mooie liedjes: Stef Connor. Met dank aan Touché - Radio 1. Brief aan Michael Bijnens en Friedl Lesage.

Beste Michael,
Beste Friedl,
 
Wachten? Ik zou het kunnen beschouwen als puur tijdverlies.  Dat had ik kunnen denken toen ik zondagmorgen voor de bakkerij stond.  Ik zat in de wagen.  Mijn vriendin was binnengegaan.  Om gebakjes.  Jawel, de zondag durven wij ons al eens verwennen.  Over die verwennerij wil ik het niet hebben.  Dat lijkt mij niet zo interessant.  Over het wachten, daarover wou ik het hebben.  Ik zat dus in de wagen te wachten.  Ik zou met mijn ogen kunnen draaien.  Dat kan ik goed.  Dat doe ik vaak als iets op mijn heupen werkt.  Als het mij al eens tegenzit.  Ik had het ook nu kunnen doen.  Omdat ik de minuten zag wegtikken.  Snel.  Minuut na minuut.  Er was veel volk in de bakkerij.  Het kon wel eens een tijdje duren.
 
Dat draaien met de ogen, ik deed het niet.  Neen.  Ik zette de radio aan.  Dat was wat ik deed.  In muziek vind ik rust.  Rust is nodig om dat wachten te verzachten.  Om die mogelijkheid zich te enerveren toch te onderdrukken.  Ik koos voor Radio 1.  Touché was al een tijdje bezig.  Ik viel in.  Dat kan.  Ik had de voorstelling gemist.  Ik had u niet horen voorstellen.  Maar dat is niet noodzakelijk.  Althans, dat vind ik.  Dat is een persoonlijke overweging.  
 
U was aan de praat.  Met Friedl.  Ik wachtte niet meer.  Ik luisterde.  Ik dacht niet meer aan tijdverlies.  Ik vergat bijna dat ik in die wagen zat.  Jullie stemmen brachten mij rust.  Nog meer dan muziek dat kan.  Ik heb dat met stemmen.  Met aangename stemmen.  Die slokken mij op.  Nemen mij mee.  Vraag en antwoord, het is een heerlijk ritme.  Een ritme, dat soms onderbroken wordt door stilte.  Stilte, waarin wordt nagedacht.  Waarin wordt geprobeerd gedachten te ordenen.  Alvorens uit te spreken.  Die gesprekken zijn bijna als muziek voor mij.
 
Het gesprek werd onderbroken.  Voor muziek.  Een fragment, door de gast gekozen.  In mijn wagen gebeurde iets wonderbaarlijks.  Terwijl mijn vriendin bij de bakker haar beurt afwachtte, deed ik een ontdekking.  Wachten werd ontdekken.  Ontdekken werd genieten.  Ik hoorde The Flood.  Van Stef Connor.  Dit had ik nog nooit gehoord.  Dit was nieuw voor mij.  Uniek, zo kan ik het omschrijven.
 
Vaak denk ik dat het vernieuwende van de muziek in de toekomst ligt.  De artiest(e) die die toekomst in zijn muziek kan vatten, zal al snel als vernieuwer gebrandmerkt worden.  Dat dacht ik.  Tot ik Stef Connor hoorde.  Dat zette alles op zijn kop.  Ik luisterde en besefte dat vernieuwing ook in het verleden kan liggen.  Dat niet altijd die toekomst moet nagelopen worden.  Terugkeren in de tijd kan ook best heilzaam zijn.
 
Stef Connor keert terug naar Mesopotamië.  Naar de vierde eeuw voor Christus.  Dat vertelden jullie.  In die tijden zocht Stef Connor haar inspiratie.  Zij brengt iets wat ik voordien nog nooit hoorde.  Zondag gingen wij om een taartje.  Maar ik kreeg zo veel meer.  Ik kreeg een stem.  Zo fijn en intens.  Ik kreeg een lied.  In een taal uit het vroege Babylonië.  Ik luisterde.  Wenste dat het eeuwig zou duren.  Maar dat kan niet.  Dat bestaat niet.  Eeuwigheid kan ik mij niet wensen.  Maar de tijd, dat de song duurde, verkeerde ik op een andere planeet.  In een ander universum.  Een universum van breekbare schoonheid.
 
Ik zweefde.  Werd pas naar de huidige wereld teruggeroepen omdat er op mijn autoraampje werd getikt.  Mijn vriendin vroeg mij de deur te openen.  Met een doos in haar handen lukte het niet.  Ik werd opnieuw wakker.  Ik landde.  Ik stapte uit.  Opende de deur.  Ik was even weggeweest.  Nu was ik terug.  Maar in mijn hoofd bleef dat muziekje hangen.
 
The Flood.  Ik heb al enkele malen opnieuw geluisterd.  Telkens overvalt mij datzelfde gevoel.  Kippenvel, gecombineerd met intens genot.  Dat is wat muziek hoort te doen.  Dat is muziek in zijn puurste vorm.  
 
Ik wil jullie danken.  Voor het gesprek.  Voor dat ene muziekje.  Voor die ene ontdekking.  Voor die mooie zondagmorgen.  Of mag elf uur toch eerder als middag beschouwd worden?
 
Met vriendelijke groeten.
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten