Tom Barman. Die naam volstaat
om een zacht kabbelend gesprek te animeren.
Volstaat om een hevig debat op te zetten. Iedereen heeft zijn mening over
Tommetje. Iedereen wil die mening wel
eens uiten. In het voordeel van
Tommetje. Of in het nadeel. Zwijgen is geen optie als deze naam te berde
wordt gebracht. Er moet geventileerd
worden. Luidop en hevig. Vol welgemeende overgave.
Ik ben een pleitbezorger van Tom Barman. Een fan.
Ik reken mij tot het kamp van de voorstanders. In debatten neem ik het steeds weer op voor
Tom Barman. Niks kan hij bij mij
verkeerd doen. Zijn arrogantie, waarover
zovelen struikelen, vind ik heerlijk.
Vind ik zelfs grappig. Omdat ik
Tom Barman ervan verdenk dat hij dit bewust doet. Dat hij bewust een hoge borst opzet. Om te provoceren. Om uit te dagen. Om een beetje keet te schoppen. Een dergelijke houding kan ik enkel maar
appreciëren. Rockers moeten hun tanden
tonen. Niet enkel binnen het
muziekwereldje. Ook ver daarbuiten. Rockers met een mening, ik hou van hen.
Na deze korte intro zal het u niet verbazen als ik beken alle albums
van Deus in mijn collectie te hebben.
Het zal u niet verbazen als ik beken beide albums van Magnus in diezelfde
collectie te hebben. Net zo min zal het
u verbazen als ik beken beide groepen al live aan het werk gezien te
hebben. Adoratie en idolatrie hebben zo
hun consequenties. Vrijblijvend
fanschap bestaat niet. Als fan moet men
zich engageren.
Toch botst mijn engagement op beperkingen. Ik ben maar een mens. Ik heb mijn tekortkomingen. Eén van die tekortkomingen vertaalt zich in het
ontbreken van het laatste werkstuk van Tom Barman in mijn platencollectie. TaxiWars, zijn samenwerking met de Belgische
saxofonist Robin Verheyen, ontbreekt in mijn verzameling. Jammer.
Helaas. Want zijn eerste stappen
in de jazz zijn wondermooi. Zijn
overweldigend heerlijk. Echo’s van Morphine
hoor ik in die muziek. Als referentie mag
dat tellen. Kan dat tellen.
Het album van TaxiWars heb ik nog niet. Een concert van TaxiWars zag ik nog
niet. Maar dat laatste kan
veranderen. Heel binnenkort zelfs. Op 27 augustus staat TaxiWars op de Brusselse
Feeërieën. In Sint-Niklaas spelen zij op
de Vredefeesten op 6 september. Beide
concerten hebben dat ene interessante gemeenschappelijk. Beide concerten zijn helemaal gratis. U hoeft niks te betalen. Toch altijd leuk meegenomen in deze economisch
moeilijke tijden. In deze Griekse
tijden. Ik wou u dit even meegeven. Zodat ook u de mogelijkheid hebt u te laten
overdonderen door de onbegrensde talenten van Tom Barman. Want, jawel, ik ben een fan. Dat had ik al gezegd. Nu u nog?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten