Politici hebben zomerreces.
Leerkrachten hebben schoolvakantie.
Ik volg hun voorbeeld. Of neen,
laat het mij anders formuleren. Mijn
blog volgt hun voorbeeld. Mijn blog
neemt een welverdiende vakantie. Even
geen berichten meer. De blog gaat in
sluimerstand. Een winterslaap kent mijn
blog niet. Een zomerslaap des te
meer. Om zo aan zijn baasje de
gelegenheid te geven die zomer wild en enthousiast te omarmen. Zomerse rust schenkt de blog aan zijn baasje. Anderhalve maand gaat de blog aan kant. Tot begin september. Dan ben ik er weer.
Maar ik laat u niet met lege handen achter. Net voor ik die zomer induik, wil ik u nog enkele aanraders meegeven. Aanraders, waarvan ik hoop dat zij uw goedkeuring zullen wegdragen.
Rock Werchter heb ik aan mij voorbij laten gaan. Het is alweer een tijdje geleden dat ik op de Werchterse wei stond. Maar ik volg nog steeds dat festival. Vanop afstand. Ik lees de commentaren. In de verschillende kranten. In die kranten werd één iemand getipt als kanshebber op de titel van festivalwinnaar. Reignwolf, deze band werd herhaaldelijk vernoemd in het lijstje van toppers. De Canadese Jordan Cook is een éénmansformatie. Live krijgt hij versterking op het podium. Om zijn sound nog extra vettig te maken. Want dat is wat Reignwolf brengt, vettige bluesrock. Is die nominatie van beste act op Rock Werchter een verrassing? Niet echt. In Rolling Stone staat hij in het begerenswaardige lijstje ‘Ten New Artists You Need to Know’. Ga dus maar eens luisteren.
De nacht van Radio 1. Eén van mijn favoriete programma’s op Radio 1. Geen geleuter, enkel muziek. In die nacht word ik niet afgeleid. Muziek vraagt de volle aandacht. Het programma waaiert uit in alle richtingen. Het programma kijkt achterom. Blikt vooruit. Alles kan, alles mag. Slechts één voorwaarde om gedraaid te worden: kwaliteit. Het is genieten. Maar dat genieten doe ik in uitgesteld relais. Ik ben geen nachtdier. Ik heb mijn nachtrust nodig. De nacht van Radio 1 beleef ik overdag. De nacht laat ik voor wat het is. Een reden tot slaap. Of een reden tot feest. Heel vaak bots ik bij het beluisteren op een bijzonder muziekstuk. Bökkers, nog nooit had ik van die Nederlandse band gehoord. Maar Radio 1 deed mij kennismaken met één van hun liedjes. Een cover van ZZ Top. Apart, zo kan ik het stellen.
Mijn digibox crashte. Net op het moment dat ik een documentaire rond Bruce Springsteen had geprogrammeerd. Bruce Springsteen op tour doorheen Zuid-Afrika. Naar aanleiding van zijn meest recente album High Hopes. Die documentaire wou ik zien. Mijn digibox besliste anders. Crashen en daarmee was alles weg- en uitgeveegd. Een luide vloek was mijn wat flauwe reactie. Ik kon enkel hopen op een heruitzending. Ik had het nodige gedaan maar hogere krachten wezen mij terug. Ik stond met lege handen. In het grote verlies werd mij toch troost geboden. Door Bruce Springsteen himself. Nauwelijks was mijn digibox gecrasht of hij bracht een kortfilm uit. Een mooie geste. Een kleine troost, in afwachting van die heruitzending.
Links:
Reignwolf – Full performance (Live on KEXP).Maar ik laat u niet met lege handen achter. Net voor ik die zomer induik, wil ik u nog enkele aanraders meegeven. Aanraders, waarvan ik hoop dat zij uw goedkeuring zullen wegdragen.
Rock Werchter heb ik aan mij voorbij laten gaan. Het is alweer een tijdje geleden dat ik op de Werchterse wei stond. Maar ik volg nog steeds dat festival. Vanop afstand. Ik lees de commentaren. In de verschillende kranten. In die kranten werd één iemand getipt als kanshebber op de titel van festivalwinnaar. Reignwolf, deze band werd herhaaldelijk vernoemd in het lijstje van toppers. De Canadese Jordan Cook is een éénmansformatie. Live krijgt hij versterking op het podium. Om zijn sound nog extra vettig te maken. Want dat is wat Reignwolf brengt, vettige bluesrock. Is die nominatie van beste act op Rock Werchter een verrassing? Niet echt. In Rolling Stone staat hij in het begerenswaardige lijstje ‘Ten New Artists You Need to Know’. Ga dus maar eens luisteren.
De nacht van Radio 1. Eén van mijn favoriete programma’s op Radio 1. Geen geleuter, enkel muziek. In die nacht word ik niet afgeleid. Muziek vraagt de volle aandacht. Het programma waaiert uit in alle richtingen. Het programma kijkt achterom. Blikt vooruit. Alles kan, alles mag. Slechts één voorwaarde om gedraaid te worden: kwaliteit. Het is genieten. Maar dat genieten doe ik in uitgesteld relais. Ik ben geen nachtdier. Ik heb mijn nachtrust nodig. De nacht van Radio 1 beleef ik overdag. De nacht laat ik voor wat het is. Een reden tot slaap. Of een reden tot feest. Heel vaak bots ik bij het beluisteren op een bijzonder muziekstuk. Bökkers, nog nooit had ik van die Nederlandse band gehoord. Maar Radio 1 deed mij kennismaken met één van hun liedjes. Een cover van ZZ Top. Apart, zo kan ik het stellen.
Mijn digibox crashte. Net op het moment dat ik een documentaire rond Bruce Springsteen had geprogrammeerd. Bruce Springsteen op tour doorheen Zuid-Afrika. Naar aanleiding van zijn meest recente album High Hopes. Die documentaire wou ik zien. Mijn digibox besliste anders. Crashen en daarmee was alles weg- en uitgeveegd. Een luide vloek was mijn wat flauwe reactie. Ik kon enkel hopen op een heruitzending. Ik had het nodige gedaan maar hogere krachten wezen mij terug. Ik stond met lege handen. In het grote verlies werd mij toch troost geboden. Door Bruce Springsteen himself. Nauwelijks was mijn digibox gecrasht of hij bracht een kortfilm uit. Een mooie geste. Een kleine troost, in afwachting van die heruitzending.
Links:
Bökkers – Wat zol e toch maken.
Bruce Springsteen –Hunter of invisible game.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten