vrijdag 18 april 2014

Mooie liedjes: Sun Kil Moon.

Muziekjes.  Nieuwe muziekjes.  De toevloed is bijna onuitputtelijk.  Elk jaar.  Elke maand.  Elke week.  Elke dag.  Het is niet bij te houden.  Het overzicht is totaal weg.  Kiezen, dat is de enig mogelijke uitweg.  Selecteren met in het achterhoofd de gedachte dat kiezen telkens weer een beetje verliezen is.  Ondanks die wetenschap tracht ik bij te blijven.  Maar dat bijblijven is toch altijd weer een hels achtervolgen.  Ik loop achterop, daarvan ben ik mij bewust.  In dat achterop lopen stromen nieuwe muziekjes kabbelend en heel traagjes naar mij.  Met enige vertraging, dat wel.  Met enige vertraging ontdek ik heel af en toe pareltjes.
 
Zo botste ik onlangs op dat groepje, Sun Kil Moon.  Op 24 maart stond deze band in de Handelsbeurs.  Hun recente album Benji kreeg in vele media lovende kritieken.  Al die noise rond de band dreef mij naar internet.  Beetje googelen.  Op YouTube vond ik vele filmpjes.  Vele muziekjes.  Ik kon mij vinden in de lovende kritieken.  Telkens weer wist ik te genieten van een heerlijke soberheid, die de meeste liedjes kenmerkt.  Het uitgebreid surfen op internet had mij weer een nieuwe ontdekking gebracht.  Alweer een nieuw groepje om te volgen.
 
Nieuw groepje? Dat moest even bijgestuurd worden.  Sun Kil Moon bracht eerder al vijf albums uit.  Hun debuutalbum werd uitgebracht in 2003.  Ik knipperde met de ogen.  Al elf jaar aan de gang en toch passeert die groep pas nu langs mij.  Er wordt gezegd dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn maar de wegen van de muziekbusiness volgen soms een nog grilliger en bijna niet te doorgronden pad.  Een nieuw groepje, dat beeld moest dus dringend bijgesteld worden.  Bovendien had de frontman van Sun Kil Moon, Mark Kozelek, een voorgeschiedenis.  Hij debuteerde in 1989 met zijn groep Red House Painters.  Die band legde in 2001 de boeken neer om over te gaan in Sun Kil Moon.  Een eenvoudige marketingtrucje.  In een interview vertelt Kozelek dat Sun Kil Moon een simpele verderzetting is van zijn eerste project maar dat hij opteerde voor een naamsverandering omwille van de critici.  Met die naamsverandering wou hij de interesse van de critici opnieuw aanscherpen.  Want zij lieten het in de laatste jaren van Red House Painters afweten.  Nauwelijks kreeg hij nog aandacht.  Met de naamsverandering wou hij zijn critici wakker schudden.  Voorwaar, een magistrale maar bovenal geslaagde zet.
 
Met deze ontdekking krijg ik extra werk.  In mijn muzikale ontdekkingstocht moet ik niet enkel vooruit blikken.  Achterom kijken moet ik evenzeer doen.  Ik moet terug naar Red House Painters.  Zo blijft mijn tocht maar doorgaan.  Jawel, muziek is boeiend.  Nooit vervelend.
 
Link:


Geen opmerkingen:

Een reactie posten