woensdag 2 oktober 2013

Elio, Elio, lama sabachthani.

In Amerika bereikten Democraten en Republikeinen geen akkoord over de begroting.  Overheidswerknemers werden met onbetaald verlof gestuurd.  Niet-essentiële overheidsdiensten sloten de deuren.  Veel toeristische bezienswaardigheden waren niet langer toegankelijk.  Dat nieuws beheerste de internationale media.  Alle landen met uitzondering van België berichtten uitgebreid over deze shutdown en de impact hiervan op de wereldeconomie.  België deed niet mee aan deze mediagekte.  
 
De Belgische media focusten op een ander, nationaal nieuwsfeit.  Geen nieuwsfeit met een impact op de rest van de wereld.  Wel een nieuwsfeit met een impact op de Belgische instellingen.  Op het Belgische politieke gebeuren.  Voor dat nieuwsfeit moesten wij in Gent zijn.  Aan de Universiteit van Gent.  Daar had professor Carl Devos premier Elio Di Rupo als gastspreker uitgenodigd voor zijn gastcollege.  Die uitnodiging was al een tijdje terug verstuurd.  Elio Di Rupo had die uitnodiging aanvaard.  Hij zou spreken.  Voor een publiek van eerstejaarsstudenten zou hij zijn beleid verdedigen.  Een unieke gelegenheid, dat leek het te worden.
 
Op dinsdag één oktober startte het nieuwe academiejaar.  Die dag stond Elio Di Rupo klaar voor zijn college in het auditorium Leon De Meyer van het Ufo.  Niet enkel de studenten hadden en masse present getekend.  Ook de pers was meer dan massaal aanwezig.  De weerslag van die journalistieke aanwezigheid konden wij zien op de websites van de verschillende kranten en magazines.  Niemand kon het zich permitteren hierover niet te berichten.  Dit was nieuws.  Dit was het nieuws.  Bijna was dit het enige nieuws.
 
Wat is het geworden? Te oordelen aan de reacties van de aanwezige studenten deed onze premier het meer dan uitstekend.  Overtuigend, enthousiast en heel af en toe humoristisch.  Een perfecte mediacampagne, die doel trof.  Elio Di Rupo oogstte de nodige lof.  Onze premier zegevierde.
 
Ik ben geen student.  Ik ben geen journalist.  Gisteren moest ik gewoon naar het werk.  Zoals elke dag.  Of ik mij dan een mening kan vormen over het gastcollege? Kan ik mij vinden in de lovende woorden? Moet ik Elio Di Rupo feliciteren met zijn bejubelde toespraak? Heel even dacht ik op al deze vragen een antwoord te kunnen geven.  Het derde net van VRT, OP12, zond gisterenavond het gastcollege integraal uit.  Ik moest evenwel de uitzending missen.  Dinsdagavond ga ik sporten.  Werken aan mijn conditie om dat aloude adagium ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’ te kunnen realiseren.  Een voornaam streven, denk ik.  Een streven, dat door niks mag gehinderd worden.  Zelfs niet door een gedreven en verbaal krachtige premier.  Ik kon het programma niet opnemen.  Die mogelijkheden waren reeds uitgeput.  Reizen Waes en het nieuwe programma Red Star Line stonden reeds geprogrammeerd.  Twee programma’s tezelfdertijd opnemen, meer kan niet.  Neen, ik zou Elio moeten missen.  Elio zou het zonder mijn oordeel moeten doen.
 
Maar zoals altijd biedt YouTube vaak de oplossing.  Ik heb zitten zoeken.  Niet enkel heb ik zitten zoeken, ik heb ook gevonden.  Met dank aan De Standaard en YouTube.  Hen moet ik dankbaar zijn voor deze extra mogelijkheid.  Zij bieden mij de mogelijkheid om toch deelgenoot te worden van dat grootste mediagebeuren in ons kleine landje.  Ik zal kunnen kijken.  Ik zal kunnen luisteren.  Om dan te kunnen oordelen.  Met één dagje uitstel zal ik de verdediging van het regeringsbeleid kunnen volgen.  Beste Elio, ik hang aan uw lippen.  Kritisch en aandachtig.
 
Link:
 
Nawoord:
Ik heb gekeken.  Ik heb geluisterd.  Elio Di Rupo slaagt er in het bestaande karikaturale beeld van deze regering bij te stellen.  Dat is hoogstnodig.  Het feit dat dit gastcollege zoveel media-aandacht trekt, is daarvan het bewijs.  Dit gastcollege is één van die al te zeldzame momenten waarop een regeringslid de verdediging opneemt van het gevoerde beleid.  Hij bewijst dat deze regering meer doet dan datgene wat al te lang als haar enige realisatie werd beschouwd: gewoon bestaan.  Deze regering  doet meer dan enkel bestaan.  Deze regering regeert.  Deze regering beslist.  Men kan het met die beslissingen oneens zijn.  Maar dit gastcollege kan beschouwd worden als een vraag tot een eerlijk debat.  Een debat dat verder reikt dan dooddoeners als belastingsregering, marxistische regering, PS-dictatuur, … Helder en duidelijk geeft Elio Di Rupo een overzicht van het gerealiseerde werk.  Dat werk toont het begin van noodzakelijke hervormingen.  Dat werk toont de aanzet tot het begin van het grote verhaal.  Het eenheidsstatuut, de pensioenhervorming, de staatshervorming, de justitiële hervorming, het migratiebeleid, … Intellectuele eerlijkheid gebiedt ons te erkennen dat op deze vlakken stappen werden gezet.  Over de grootte van deze stappen kan gediscussieerd worden.  Dat is de kern van het debat.  Met het gastcollege heeft onze premier een aanzet gegeven tot een eerlijk debat, dat verder reikt dan te algemene formuleringen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten